بررسی و ارزیابی انواع سبک های مدیریتی بر رفتار سازمانی در شرکت های ساختمانی (مطالعه موردی: استان قم)

میلاد ثمری¹ سید حسین محمودی²

1) استادیار، دانشکده معماری، دانشگاه شهاب دانش ، قم، ایران
2) دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش مدیریت ساخت، دانشگاه شهاب دانش، قم، ایران

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی معماری،عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(4icacu.com)
چکیده :
رفتار سازمانی به عنوان مجموعه ای از رفتارها و تعاملات افراد در محیط کار، نقشی اساسی در موفقیت یا عدم موفقیت سازمان ها ایفا می کند. سبک های مدیریتی می توانند تأثیر قابل توجهی بر رفتار سازمانی داشته باشند. انتخاب سبک مدیریت مناسب یکی از مهم ترین عناصر موفقیت مدیر و تعیین کننده جو، فرهنگ و راهبردهای حاکم بر سازمان ها است. به کارگیری سبک مدیریتی مناسب می تواند زمینه های بلوغ کارکنان را فراهم سازد. از این رو، مدیر می تواند با اتخاذ سبکی مناسب، زمینه های تشویق آنان به پذیرش مسئولیت های بیشتر و سنگین تر را فراهم آورد. با توجه به اهمیت موضوع، این تحقیق به بررسی تاثیر سبک های مدیریتی بر رفتار سازمانی (مطالعه موردی استان قم) پرداخته است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی است و از نظر گرداوری دادها، توصیفی-همبستگی است. همچنین، از پرسشنامه استاندارد به ‌عنوان ابزار گردآوری اطلاعات استفاده شده است. جامعه آماری شامل مدیران ارشد در شرکت های ساختمانی در استان قم بوده است و نمونه‌گیری به‌وسیله فرمول کوکران انجام شده که تعداد نمونه 144 نفر تعیین شده است. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه 25 گویه‌ای سبک‌های مدیریتی و پرسشنامه رفتار سازمانی استفاده شده است. داده‌ها با نرم‌افزار لیزرل و با استفاده از مدل معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تأییدی تجزیه و تحلیل شده‌اند. بر اساس تحلیل مدل معادلات ساختاری، فرضیه اصلی تحقیق(تأثیر سبک‌های مدیریتی بر رفتار سازمانی) مورد تایید قرار گرفت. با وجود تأیید کلی مدل و انالیز اطلاعات جمع اوری شده، هر یک از سبک‌ها تأثیرات متفاوتی بر رفتار سازمانی دارند. سبک استبدادی با ضریب مسیر منفی 55/0 که کمترین ضریب مسیر است و t=-5/10 تأثیر منفی و معناداری بر رفتار سازمانی دارد، به این معنا که استفاده بیشتر از این سبک باعث کاهش کیفیت رفتار سازمانی می‌شود. در مقابل، سبک‌های مشارکتی، مشورتی و خیر خواهانه به ترتیب با ضریب مسیر75/0، 72/0 و 65/0 همگی تأثیر مثبت و معناداری بر رفتار سازمانی دارند. سبک مشارکتی بیشترین تاثیر و سبک خیرخواهانه کمترین تاثیر مثبت را دارا هستند. شاخص‌های برازش مدل مانند مقدار P-value و RMSEA نیز حاکی از تناسب مناسب مدل با داده‌ها هستند. در نتیجه، می‌توان نتیجه گرفت که انتخاب و استفاده از سبک‌های مدیریتی مناسب (مانند مشورتی و مشارکتی) می‌تواند به ارتقای رفتار سازمانی کمک کند، در حالی که استفاده از سبک استبدادی نتایج نامطلوبی به همراه خواهد داشت.
کلمات کلیدی : سبک‌های مدیریتی رفتار سازمانی مدیریت استبدادی مدیریت مشورتی مدیریت مشارکتی