واکاوی گونه‌های آرامگاهی

صالحه چرتاب محمدی1 مینو قره‌بگلو2 نگار صالحی علمداری3

1) دانشجوی ارشد معماری، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی-غیر دولتی رشدیه، تبریز، ایران.
2) استاد، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران.
3) استادیار گروه معماری، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی-غیر دولتی رشدیه، تبریز، ایران.

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی معماری،عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(4icacu.com)
چکیده :
آرامگاه و طراحي يادمان از دیرباز در فرهنگ ایران زمین مورد توجه بوده است. آرامگاه ها بناهایی شاخصند که عمدتاً نقشی فراتر از کارکرد مقبره داشته و از نظر معناشناختی و کالبدی دارای اهمیتند. آرامگاه ها و یادمآن‌‌های تدفینی در فرهنگ، تمدن و معماری دوران اسلامی همواره جایگاه برجسته و والايی داشته‌اند و بخش اعظمی از روند تکامل معماری دوران اسلامی در آن‌‌ها قابل مشاهده و پیگیری است. با این حال، هنگام طراحی آرامگاه شخصیت‌ها و بزرگان تاریخی این پرسش اساسی طرح می شود که در طراحی آرامگاه‌هاي يادماني چه معيارهاي محيطي يا کيفي بايد لحاظ شود؟ این پژوهش در پی آن است که با مرور مفاهیم نظری مرتبط با شکل گیری آرامگاه ها و مطالعه گونه شناسی آن‌‌ها از منظر یادمانی به تدوین چارچوب نظری جهت جستجو و تدوین الگوهای طراحی آرامگاه مبتنی بر مطالعات تاریخی پرداخته شود. لزا پس از مرور چارچوب نظری موضوع که در برگیرنده مفهوم آرامگاه، زیارت و تاریخچه تدفین است، به تدوین چارچوبی برای مطالعه تاریخی و جستجوی الگوهایی برای طراحی آرامگاه از طریق گونه شناسی معنایی، کارکردی و کالبدی آرامگاه ها در بستر تاریخی و جغرافیایی پرداخته می شود. نتایج حاصل از این تحقیق که به روش پژوهش توصیفی- تحلیلی با رویکردی کیفی نگارش شده است، می تواند به طراحی و بازطراحی فضاهای آرامگاهی و یادمانی مطلوب کمک نماید.
کلمات کلیدی : آرامگاه بناهاي يادماني گونه شناسي آرامگاه‌ها گونه‌های آرامگاهی