بررسی اثرات توسعه درون زا در بافت های فرسوده شهری با رويکرد رشد هوشمند

اسماعیل فتوت¹

1) دانشجوی دوره دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اصفهان

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی معماری، عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب(2icacu.ir)
چکیده :
از پیامد های مهم فرآیند شهرنشینی در ایران، گسترش سریع فیزیکی شهرها است. با بروز تحولات جدید، شهرها به سرعت تغییر کرده اند و دگرگون شده اند. این دگرگونی ها به شکل افزایش سریع جمعیت و رشد فیزیکی شهر ها، به طور نا متعادل و نا هماهنگ بوده است . یکی از راه هایی که برای مقابله با چنین رشد نابسامانی در دنیا مطرح شده، بهره گیری از الگوی رشد هوشمند در تهیه طرح های توسعه شهر است . رشد هوشمند که در نقطه تقابل پراکندگی قرار دارد؛ با تمرکز بر تجدید حیات شهری و گسترش گزینه های حمل و نقل عمومی به دنبال ایجاد جوامعی است که مردم به زندگی در آن رغبت نشان دهند .در واقع رشد هوشمند یک روش پیشنهادی برای اصلاح پراکندگی است و بيان كننده آن نوع از توسعه است كه در آن ترويج حيات مدني و سرزندگي اجتماعي، حمل و نقل عمومي و كاستن از اثرات نامطلوب زيست محيطي، در صدر ملاحظات برنامه ريزان شهري قرار مي گيرد.در این پژوهش تلاش شده اثرات توسعه میان افزا به طور کامل بررسی شده و با بیان نقاط قوت این مقوله ، راه کار های موثری ارائه گردد.
کلمات کلیدی : توسعه درون زا – بافت فرسوده – رشد هوشمند