بررسی پژوهشی میزان سنجش اثربخشی تحليلی رفتار متقابل با درمان شناختی در بهبود علائم مرضي شكست عاطفي دانشجويان

توحید میدانی¹

1) بررسی پژوهشی میزان سنجش اثربخشی تحليلی رفتار متقابل با درمان شناختی در بهبود علائم مرضي شكست عاطفي دانشجويان

محل انتشار : دومین کنفرانس بين‌المللی علـوم انسـانـی، روانـشـنــاسـی و علوم اجتمـاعی(2hpsconf.com)
چکیده :
هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان تحليل رفتار متقابل و درمان شناختي- رفتاري در بهبود علائم مرضي شكست عاطفي دانشجويان بوده ، بررسي حاضر به روش نيمه آزمايشي تك موردي و از نوع خط پايه چندگانه انجام شده بدين منظور شش مراجع (پنج دختر و يك پسر) به شيوه ي نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه جاي داده شدند و هر گروه با يكي از دو روش ياد شده تحت درمان قرار گرفتند. مراجعين در مرحله ي پيش از درمان (خط پايه)و در طي جلسه هاي اول، سوم، پنجم، هفتم، هشتم، نهم، يازدهم و جلسه آخر (جلسه چهاردهم ) و مراحل پيگيري سه ماهه و شش ماهه پرسشنامه هاي ضربه عشق، افسردگي، اضطراب، و نشخوار فكري را تكميل كردند. همچنين در مرحله پيش از درمان، پرسشنامه3 ميلون را براي شناسايي الگوهاي باليني شخصيت كامل كردند . براي تحليل داده ها از دو روش معناداري باليني و شاخص درصد بهبودي استفاده شده نتايج نشان داده كه هر دو روش درماني تحليل رفتار متقابل و شناختي- رفتاري در بهبود علائم مرضي شكست عاطفي اثربخش بوده اند و مقايسه ي نمرات مراجعين حاكي از آن است كه تحليل رفتار متقابل در اكثر آماجها توانسته است تغييرات چشمگيرتر و پايدارتري ايجاد كند ولي نمرات سلامت روان در هر دو درمان تقريباً يكسان بود. تحليل رفتار متقابل با توجه به فرآيند درماني- فني متفاوت و عميق تري كه نسبت به درمان شناختي رفتاري دارد در بهبود علائم مرضي دانشجويان داراي شكست عاطفي از اثربخشي بهتر و پايدارتري برخوردار است.
کلمات کلیدی : واژه هاي كليدي: درمان تحليل رفتار متقابل درمان شناختي- رفتاري علائم مرضي ضربه عشق شكست عاطفي