نقش معماری و هنر خیابانی در ارتقای سرزندگی شهری تحلیل تطبیقی نمونه‌های جهانی و ارائه الگو متناسب با فرهنگ و شرایط محلی

محمد رضا صباغ هرندی¹

چکیده :
سرزندگی شهری به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار شهری، متأثر از عوامل کالبدی، اجتماعی و فرهنگی است. این پژوهش با هدف تبیین نقش مؤلفه‌های معماری و هنر خیابانی در ارتقای سرزندگی شهری، به روش ترکیبی (تحلیل محتوای کیفی و مطالعه موردی تطبیقی) انجام شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که تلفیق هدفمند معماری انسان‌محور با هنر خیابانی می‌تواند تا ۴۰٪ بر افزایش تعاملات اجتماعی و ۳۵٪ بر جذب گردشگر مؤثر باشد. مطالعه نمونه‌های موفق جهانی مانند های لاین نیویورک (High Line) و محله وینوود میامی (Wynwood Walls) مؤید آن است که رویکردهای یکپارچه در طراحی فضاهای عمومی، شاخص‌های سرزندگی شامل پویایی اجتماعی، هویت مکانی و رونق اقتصادی را به طور قابل توجهی بهبود می‌بخشد. این مقاله با تحلیل تطبیقی این تجارب و تطبیق آن‌ها با شرایط بومی ایران، الگویی سه‌بعدیشامل لایه‌های کالبدی (طراحی فیزیکی)، عملکردی (کاربری‌های ترکیبی) و معنایی (هویت‌سازی هنری) ارائه می‌دهد که می‌تواند به عنوان چارچوبی جامع در برنامه‌ریزی‌های آتی شهری مورد استفاده قرار گیرد.
کلمات کلیدی : سرزندگی شهری هنر خیابانی طراحی شهری یکپارچه بازآفرینی شهری هویت مکانی توسعه پایدار شهری

زبان مقاله : فارسی
محور مقاله : مهندسی معماری ( کلیه گرایش ها)
محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی معماری،عمران،شهرسازی،محیط زیست و افق های هنر اسلامی در بیانیه گام دوم انقلاب
آدرس وب سایت کنفرانس : 4icacu.com
کد IOI مقاله : AZDE-AACAEB
لینک مستقیم مقاله : https://isnac.ir/AZDE-AACAEB