توسعه مدل های پیس بینی مدول سختی بتن آسفالتی با استفاده از برنامه نویسی ژنتیک

غلامعلی شفابخش ¹ امین تناکی زاده ²

1 ) دانشیار دانشکده ی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
2 ) دانشجوی ی راه و ترابری، دانشکده ی عمران، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در عمران، معماری و شهرسازی (2cauconf.com)
چکیده :
یکی از پارامترهای کلیدی طراحی روسازی¬ های انعطاف پذیر مدول سختی مخلوط های آسفالتی است. این مطالعه بر آن است تا مدل هایی را برای پیش بینی مدول سختی بتن آسفالتی با استفاده از روش برنامه نویسی ژنتیک توسعه دهد.به دلیل ماهیت ویسکوالاستیک مخلوط آسفالتی، سختی این مصالح وابسته به دما، مدت زمان بارگذاری، دوره استراحت و شکل موج بارگذاری است. بنابراین در این مقاله، نویسندگان این پارامترها را به عنوان متغیرهای مستقل جهت تخمین سختی مخلوط های آسفالتی تحت دو شکل موج بارگذاری (نیم سینوسی و مربعی) استفاده می کنند. مدول سختی نمونه های مخلوط آسفالتی به کمک آزمایش مدول برجهندگی کششی غیرمستقیم (IDT) تحت دو شکل موج بارگذاری نیم سینوسی و مربعی، در دماها و شرایط بارگذاری متفاوت تعیین شدند. در ابتدا دو مدل توسط روش برنامه نویسی ژنتیک (GP) با جعبه ابزار برنامه نویسی ژنتیک متلب برای دو شکل موج بارگذاری توسعه یافتند. سپس مدل های رویه پاسخ (RSM) با استفاده از نرم افزار آماری STATISTICA توسعه یافته و مدل های ایجاد شده ارزیابی شدند. مدول سختی پیش بینی شده به خوبی با مقدار اندازه گیری شده مطابقت داشت و توانایی پیش بینی مدل ها رضایت بخش بود که مانع از آزمایشات گران قیمت و زمانبر آزمایشگاهی می شود.
کلمات کلیدی : بتن آسفالتی مدول سختی برنامه نویسی ژنتیک مدل رویه پاسخ