بررسي نقش افزايش تعاملات فرهنگي-اجتماعي بر باززنده‌سازي بناهاي تاريخي

فهیمه شکوهی طرخورانی¹ مسیح اله معصومی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات،ایران
2) استادیار دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه حکیم سبزواری،ایران

محل انتشار : پنجمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(5icsau.com)
چکیده :
ابنیه تاریخی نمادی از فرهنگ و تمدن، اندیشه‌ها، آداب و رسوم، روابط و تعاملات مردم است. این بناهای تاریخی، به دلیل عدم توجه و متروک شدن، دچار فرسودگی و ضعف شده که منجر به ویرانی آنها شده و سقوط میراث و ریشه های فرهنگی جامعه و در نتيجه سبب بروز بحران هویت مي‌شود. ویرانی اینگونه بناها با افول حیات شهری در آنها و همچنین تضعیف نقش فرهنگی_اجتماعی بافت های تاریخی همراه است. باززنده‌سازی بافت و بناهای تاریخی ضمن حفاظت از میراث تاریخی و توجه به سازگاری و انطباق آنها با ساختارهای محیط زیست و فرهنگی جامعه، موجب توسعه پایدار شهری نیز میگردد. هدفي كه اين نوشتار در پي آن است بررسی باز‌زنده‌سازی بناهای تاریخی با استفاده از افزايش تعاملات فرهنگي_اجتماعي است. کاروانسرای کوهاب نطنز یکی از آثار تاریخی دوره صفویه می باشد كه به صورت متروکه درآمده و این امر بر سرعت ویرانی بنا افزوده‌است. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی سعی دارد که به لزوم باززنده‌سازی بناهای تاریخی جهت جلوگیری از ویرانی و همچنین نقشی که این نوع بناها می توانند در پایداری فرهنگی_اجتماعی ایفا کنند را مورد بررسی قراردهد
کلمات کلیدی : پايداري فرهنگي- اجتماعي باززنده‌سازي كاروانسراي كوهاب نطنز