جایگاه برندینگ در طرح‌های توسعه‌شهری؛ چالشی میانِ هویت درونی و حیات بیرونی شهر (طرح‌های توسعه‌شهری تهران)

سهیل رجبی واجارگاه¹ آرزو خلیلی ساداتلو²

1) کارشناسی ارشد طراحی شهری
2) کارشناسی معماری

محل انتشار : پنجمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(5icsau.com)
چکیده :
امروزه در بازشناسیِ پایداری هویت یک شهر و رشد و توسعه آن در مقوله مدیریت شهری از موضوع برندینگ شهری صحبت به میان آمده است. برند شهری به مثابه پوسته‌ای نوین در جهانی‌سازی پایتخت‌ها و شهرهایی که تلاش دارند خود را به معرض نمایش بگذارند، مورد توجه قرارگرفته است. تهران؛ این پایتخت پرفراز و نشیب که در طول ادوار گذشته تا به امروز، دگرگونی‌های کالبدی و فضایی بدون برنامه‌ای را به خود دیده، تاکنون نتوانسته است بعنوان یک برند در سطح جهانی خود را مطرح کند. لذا نیاز به وجود برندسازی شهری، بواسطه پایتخت بودنش و نیز از منظر رشد و ترقی اقتصادی و توجه به هویتمندسازی اجتماعیِ درونی آن موضوع مهمی بوده که ضرورت این نوشتار را مشخص می‌کند. بدین منظور؛ این مقاله، ابتدا با بررسی ادبیات پژوهش به تعریفی مقبول در مورد برندینگ شهری و مولفه‌های سازنده‌ی آن راه برده و سپس به بررسی طرح‌های تهیه شده برای شهر تهران از منظر مولفه‌های برندساز در هر یک از آنها پرداخته است. در پژوهش حاضر از دو روش مطالعات کتابخانه¬ای به منظور بررسی و مقایسه تطبیقی کشورهای پیشرو و نیز در حال توسعه و روش تحلیلی کیفی در بررسی سیر تحولات طرح های توسعه شهری تهران استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می¬دهد در شهری مانند تهران که هویت درونی و حیات بیرونی را نشانه رفته است، توجه توامان به فاکتورهای 1- مکانی-فضایی، 2- فرهنگی-اجتماعی، 3- ساختاری- هویتی و 4- اقتصادی با نگاه به هویت درونی خواهند توانست به مقوله‌ی برند شدن پایتخت ایران جامعه عمل بپوشانند.
کلمات کلیدی : برندینگ شهری طرح‌های توسعه شهری حیات و هویت.