بررسي تاثير عوامل هزينه و ريسك بر انتخاب سازه پايدارساز تونل ها

علیرضا میرزا گلتبار روشن¹ عیسی شوش پاشا² نستوه قانعی³

1) دانشیار گروه مهندسی سازه، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، ایران -
2) دانشیار گروه مهندسی ژئوتکنیک، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، ایران -
3) دانشجوی کارشناسی ارشد عمران، گرایش سازه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، ایران -

محل انتشار : پنجمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(5icsau.com)
چکیده :
حفاری تونل در زمین های متفاوت ( پایدار، نیمه پایدار و ناپایدار ) با توجه به جنس زمین و ساختار آن روش های مخصوص به خود را دارد و مدت پایداری زمین در محدوده در حال حفاری ( در اثر پدیده قوس زدگی و بدون سازه محافظ ) بسته به نوع ساختار آن می تواند بین صفر تا بی نهایت ( پایداری دائم ) متغیر باشد. سازه های پایدارساز تونل ها در حین حفاری برای مدت زمان معینی طراحی می شوند ( زمان حفاری و اجرا ) تا فرصتی برای مجری عملیات ایجاد گردد که بتواند سازه ای جهت تحکیم دائم احداث نماید. با توجه به احتمال به درازا کشیدن زمان اجرا و عبور از فرصت نهایی اجرای سازه تحکیم دائم و به عبارتی به سر رسیدن عمر سازه ی پایدارساز موقت در اثر عوامل مختلف، انتخاب سازه پایدارساز اولیه مناسب بسیار با اهمیت خواهد بود. در این پژوهش با مدلسازی عددی قاب فلزی و شاتکریت مسلح در نرم افزار اجزاء محدود Plaxis ویرایش 8.5 به صورت ترکیبی در برابر نیروهای وارده از طرف ساختگاه و نیز شتاب های متفاوت و نهایتاً مقایسه نتایج به دست آمده با تکیه بر عوامل هزینه و ریسک و با در نظر گرفتن شرایط کارگاهی و تطویل احتمالی زمان پروژه و به سر رسیدن عمر سازه ی پایدارساز موقت، انتخاب نوع و کیفیت سازه مذکور بررسی گردیده و نتایج حاصله لزوم انتخاب سازه ای نزدیکتر به سازه تحکیم دائم و لاینینگ نهایی را به عنوان تحکیم موقت نشان می دهند.
کلمات کلیدی : تونل تحکیم سازه پایدارساز هزینه ریسک