مکان یابی ایجاد یک مرکز ساحلی توریستی و فرهنگی در استان سیستان و بلوچستان با استفاده از مدل SWOT

کامران رضائی زاده مهابادی¹ سیده حمیده میر حسینی²

1) مدرس دانشگاه ایوان کی-
2) دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه ایوانکی-

محل انتشار : پنجمین کنگره بین المللی عمران، معماری و توسعه شهری(5icsau.com)
چکیده :
گردشگري صنعتي است كه توسعه آن نيازمند شناخت و آگاهي كافي از مسائل و عوامل مؤثر اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي و اقلیم شناسی در هر منطقه است که ایران از این حیث یکی از پنج کشور برخوردار از بیشترین تنوع اقلیمی در جهان (یکی از 10 کشور تاریخی و فرهنگی) و یکی از ذخیره گاههای تنوع زیستی کره زمین می باشد. استان سیستان و بلوچستان نیز به عنوان بزرگترین استان در منتهی الیه جنوب شرقی ایران، از دشت سیستان تا دریای عمان، از پهنای کویر تا قله تفتان، از هامون تا جازموریان گردشگرانی را به خود جذب می کند که خواهان تجربه همزمان اقلیمهای متفاوت، طبیعت بکر و منحصر بفرد و آثار باستانی غنی و ارزشمند در سفری چند روزه هستند. این استان در يك محيط بكر و دور از هياهوي شهرهاي پرجمعيت و شلوغ كشور قرار دارد و با توجه به ويژگيهاي محيطي، جاذبه هاي فرهنگي و انساني آن با 228 جاذبه گردشگري شامل: 74 مورد جاذبه طبيعي، 44 مورد جاذبه فرهنگي- تاريخي و نزديكي به كشورهاي حوزه خليح فارس، هند، افغانستان و پاكستان و همين طور برخورداري از منطقه آزاد تجاري- صنعتي، مي تواند با مديريت و برنامه ريزي علمي به قطب توريستي مهمي در سطح منطقه تبديل گردد و يكي از محورهاي مهم گردشگري كشور باشد. مقاله حاضر در زمینه گردشگری استان سیستان و بلوچستان با محوریت مکان یابی جهت ایجاد یک مرکز ساحلی توریستی و فرهنگی، در صدد تحلیل نقاط قوت و ضعف، تهدیدها و فرصتهای موجود از طریق مطالعات کتابخانه ای و به روش توسعه ای کاربردی می باشد و به منظور دستیابی به هدف تحقیق از مدل SOWT استفاده شده است.
کلمات کلیدی : گردشگری سیستان و بلوچستان تنوع اقلیمی جاذبه گردشگری آثار باستانی روش SOWT