دلبستگی به مادر والگوهای ارتباطی همسران

رویا صیادی فرد¹ آزاده چوب فروش زاده² یاسر رضاپور میرصالح³

1) دانشجو
2) استاد
3) استاد

محل انتشار : اولین همایش ملی علوم رفتاری و اسلامی(ibsconf.ardakan.ac.ir)
چکیده :
واكنش متقابل بین دو یا چند نفر كه جهت انطباق و یكی كردن فعالیتهایشان برای رسیدن به هدف مشتركی، پیامهایی را رد و بدل می‌کنند، تعامل در روابط زوجی به معنای دادن و گرفتن میان دو شخص است كه شامل الگوهای رفتاری منظم و تکرار شونده می‌باشد. دلبستگی و پیوند عاطفی عمیقی که با افراد خاص در زندگی خود برقرار می‌کنیم، باعث می‌شود به هنگام استرس از اینکه آنها را در کنار خود داریم، احساس آرامش کنیم. در واقع اصول دلبستگی میان کودکان و مادران آنها اساساً مشابه اصول دلبستگی در میان بزرگسالان می‌باشد. تفاوت‌هاي فردي در رفتار دلبستگی بزرگسالی بازتاب باورها و انتظاراتی هستند که افراد درباره‌ي خودشان و روابط صمیمانه شان در رابطه‌ي دلبستگی قبلی داشته‌اند. دلبستگی شکل گرفته نسبتاً ثابت است و انعکاس نوع روابط اولیه‌ي فرد با مادرش می‌باشند. با این حساب تجارب روابط ابتدایی، مدل‌هاي درونی و سبک‌هاي دلبستگی‌اي را ایجاد می‌کند که بر روابط دلبسته‌ي بعدي اثر می‌گذارند و جهت گیري‌هاي دلبستگی در روابط عاطفی بزرگسالان بر رابطه‌ي عاطفی آنها با فرزندان خودشان نیز تأثیر می‌گذارد. این مدل‌هاي فعال ساز و جهت گیري‌هاي دلبستگی در طول زمان نسبتاً ثابت هستند، اما کاملاً غیرقابل تغییر نیستند. مشکلات روان شناختی، ناسازگاري‌ها در روابط میان فردي اختلالات بالینی اغلب ناشی از سبک‌هاي دلبستگی ناایمن می‌باشند.
کلمات کلیدی : دلبستگی بزرگسالی همسران.