اثربخشي تلفيق درمان مبتني بر کيفيت زندگي و عکسدرماني بر اضطراب بيماران سايکو سوماتيک شهر اصفهان
اثربخشي تلفيق درمان مبتني بر کيفيت زندگي و عکسدرماني بر اضطراب بيماران سايکو سوماتيک شهر اصفهان
ظریفه جوانی1 زهرا یوسفی2
1) کارشناسي ارشد روانشناسي عمومي، دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان)
2) استاديار گروه روانشناسي باليني، دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان
محل انتشار :
اولین همایش ملی علوم رفتاری و اسلامی(ibsconf.ardakan.ac.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر به منظور بررسي اثربخشي تلفيق آموزش درمان مبتني بر کيفيت زندگي و عکسدرماني بر اضطراب بيماران اختلالات روانتني شهر اصفهان انجام شد.
اين پژوهش از نوع شبهآزمايشي و طرح آن از نوع آزمايش و کنترل با پيشآزمون، پسآزمون و پيگيري بود. جامعه آماري عبارت بود از بيماران شهر اصفهان. نمونه آماري30 بيمار داراي اختلالات روانتني بودند که به شکل در دسترس انتخاب شدند و به صورت غيرتصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جايگزين شدند. در حالي که گروه گواه در ليست انتظار قرار داشت گروه آزمايش طي هشت جلسه 90 دقيقه¬اي بسته درمان مبتني بر کيفيت زندگي را به همراه فنون عکسدرماني دريافت کردند. ابزار پژوهش عبارت بود از: پرسشنامه اضطراب بک (1990). به منظور تجزيه و تحليل داده¬ها از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (تحليل واريانس با اندازه¬هاي تکراري) استفاده شد.
نتايج بدست آمده نشان داد تلفيق آموزش درمان مبتني بر کيفيت زندگي و عکسدرماني بر اضطراب مؤثر بوده است. به اين ترتيب مي¬توان نتيجه گرفت که اين روش براي اضطراب بيماران اختلالات روانتني مؤثر است.
کلمات کلیدی :
واژههاي كليدي: اضطراب
درمان مبتني بر کيفيت زندگي
عکسدرماني
اختلالات روانتني