بررسی تاثیر معماری سبز بر پایداری ساختمان

امید امجد¹

1) کارشناسی ارشد رشته مهندسی معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلخچی،

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی سالانه عمران، معماری و شهرسازی معاصر - دبی(2dubaiconf.com)
چکیده :
زندگي انسان با گذشت زمان هر چه بيشتر از طبيعت فاصله گرفت تا جايي كه ديد او به طبيعت صرفا به عنوان منبع توليد انرژي مبدل شد. معماری پایدار یا معماری سبز پدیده ای است که اکنون در بیشتر کشورهای جهان توسعه یافته و توسط بسیاری از معماران و فعالان محیط زیست با دیدگاه های متفاوت به آن توجه می شود. این معماری برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار که برای نخستین بار در سال 1986 توسط کمیته جهانی گسترش محیط زیست مطرح شد می باشد که در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است و طراحی سبز دارای یک مفهوم کلی در مبحث طراحی است که از اواخر دهه 80 ظهور کرد و در این میان بام سبز که از فناوریهای زیست محیطی است و در سالهای اخیر به دلیل صنعتی شدن زندگی بشر در بسیاری از کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته است مطرح می شود که مناسب برای ساختمانهای مسکونی و اداری و مراکز و نواحی شهری می باشد و می تواند پاسخگوی بخشی از نیاز همیشگی انسان به صورت نوین باشند افزایش دما در کره ی زمین سوراخ شدن لایه اوزن, افزایش الودگی محیط زیست و نابودی گونه های زیستی موجب شدند تا ضرورت بوم شناسی و رعایت ملاحضات زیست محیطی را برای آینده قابل پیش بینی کنند. معماری سبز تلاش دارد تا تعداد منابعی که در ساخت، بهره برداری و اداره ساختمان مصرف میشود به حداقل رساند و نیز آسیبی که به واسطه انتشار، آلودگی و اتلاف اجزای ساختمان به محیط زیست وارد می شود محدود سازد. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از نقش محوری اساسی طراحی در خلق معماری پایدار است ، یعنی ساختار درست و دقیق طراحی نه تنها خودش پایداری محور است بلکه بستر تحقق پایداری در معماری بومی به مدد این ساختار فراهم شده است .در اين مقاله به روش منطق اجرایی قیاسی و توصيفي و با استفاده از مطالعات كتابخانه اي پس از شناخت اصول و اهداف معماري سبز به بررسي نمونه هاي اجرا شده از آن در جهان و شناخت استراتژي هاي به كار رفته در آنها جهت كاهش آسيب رساني به طبيعت و تامين آسايش حرارت محيطي پرداخته شده است.
کلمات کلیدی : واژه های کلیدی: معماری پایدار, معماری سبز , ساختمان