بررسی آزمایشگاهی تاثیر آب مغناطیس بر فوق روان کننده ی کربوکسیلات توام با بتن خود متراکم حاوی الیاف شیشه

ایمان همتی سنگبیلی¹ سیدعلیرضا جمال² امیر حسین حائری³

1) دانشجوی کارشناسی ارشدعمران گرایش سازه موسسه غیر انتفاعی علامه نایینی
2) عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد کاشان –کاشان
3) استاد ومدیر گروه موسسه آموزش عالی علامه نایینی -نایین

محل انتشار : کنفرانس عمران، معماری و شهرسازی کشور های جهان اسلام(cau2018.ir)
چکیده :
باافزایش بکارگیری بتن خودتراکم درصنعت ساختمان وگستره وسیع کاربرد این نوع بتن درپروژه های مختلف ارائه ی راههایی باهدف تامین کارایی مطلوب وبهینه بیش از پیش این نوع بتن ضروری بنظر میرسد.نظریه ی بتن خود تراکم اولین بارتوسط پروفسوراکامورا درسال1986 برای رسیدن به این توانمندی ها مطرح گردید.موادفوق روان کننده یکی از اجزای اصلی تشکیل دهنده ی بتن خود تراکم می باشد که برای تامین روانی مورد استفاده قرار میگیردومقدارمصرف آنهابرای تولیدبتن خودتراکم بیش تراز مقدارمصرف آنها برای بتن معمولی است استفاده از آب مغناطیسی درتولیدبتن به دلیل پخش شدن وجدانمودن مولکول های آب باعث افزایش روانی بتن نسبت به بتن بدون آب مغناطیسی می شوددرتحقیق حاضر به بررسی اثرآب مغناطیسی بر فوق روان کننده ی کربوکسیلات توام با بتن خود تراکم حاوی الیاف شیشه می پردازیم که آزمایشات بتن تازه وسخت شده همراه آب معمولی ومغناطیس شده انجام ونتایج انها مورد تحلیل وبررسی قرار می گیرد
کلمات کلیدی : :آب مغناطیس فوق روان کننده کربوکسیلات بتن خودمتراکم الیاف شیشه