پژوهشکده هنر و معماری با رویکرد زمینه گرایی

مهناز پالاهنگ¹ منصور سپهری مقدم² راضیه لبیب زاده³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری واحد علوم تحقیقات تهران
2) استادیار گروه معماری، واحد علوم تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
3) استادیار گروه معماری، واحد علوم تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران

محل انتشار : کنفرانس عمران، معماری و شهرسازی کشور های جهان اسلام(cau2018.ir)
چکیده :
هدف از طرح پژوهشکده هنر و معماری با رویکرد معماری زمینه گرایی پرداختن ، به اثری است که واحد ارزشههای کیفی معماری بومی منطقه ای است . زمینه کرایی از رویکردهای پست مدرن در طراحی از جمله در معماری منظر و فضاهای عمومی بدون بافت اطرافش بی ارزش تلقی می شود .معماری محصول دوره های تاریخی متعدد در محصول و محصول روابط خاص میان وجوه اجتماعی ، فرهنگی ، انسان شناسی ، جغرافیایی و اقتصادی است و معماری امروز نیز در آینده بخشی از تاریخ شهرها خواهد بود. آنچه که در ادامه ی استمرار حیات با نشاط و پر شور یک شهر لازم است تطابق ظرف ( محیط ) با مظروف ( انسان ) در یک روز و تاریخی است. نتایج نشان دهنده آن است که توجه به شخصیت محیط الهام از آن نفی کننده خلاقیت نیست و تکنولوژی های جدید به عنوان یکی از وجوه معماری می تواند خود را با ویژگی های فرهنگی، اجتماعی، و محیطی سازگار نموده ، تداوم تاریخ و هویت شهررا تسهیل نماید. صرف نظر از شرایط اجتماعی محیط آموزش ، فراهم نمودن محیطی کالبدی که در آن امکان افزایش کسب تجربیات دیداری و یادگیری مشاهده ای میسر باشد یک ضرورت است . این امر مستلزم شناخت ویژگی های محیط کالبدی پژوهشکده است که می تواند در اعتلا و تحقق استعدادهای زیبا شناختی پژوهشگران موثر واقع گردد.
کلمات کلیدی : پژوهشکده هنر معماری زمینه گرایی