بررسی شاخص های حکمروایی خوب شهری (مطالعه موردی شهر شهرکرد)

بهنام علیپور¹ علیداد علیپور² داوود سجادی³ حیدر قاسمی⁴

1) کارشناسی مهندسی عمران ، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان ، دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد ، ایران .
2) دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای ، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان ، دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد ، ایران .
3) دانشجوی کارشناسی ارشد عمران - مدیریت ساخت ، دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان ، ایران .
4) کارشناسی ارشد معماری ، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان ، دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد ، ایران

محل انتشار : دومین کنگره بین المللی علوم، مهندسی و تکنولوژی - هامبورگ(germanconf.com/2nd)
چکیده :
حکمروایی شهری به عنوان رویکردی از نظام تصمیم گیری و اداره امور شهری تلقی می شود و در واقع فرایندی است که بر اساس کنش متقابل میان سازمان ها و نهاد های رسمی اداره شهر از یک سو و سازمان های غیر دولتی و تشکل های جامعه مدنی ، از طرف دیگر شکل می گیرد. از این رو به نظر می رسد که نهاد مدیریت شهری در ایران از دو سازمان شهرداری و شورای شهر تشکیل شده است ، می تواند یکی از بهترین ساز و کارها ، برای تحقق حکمروایی خوب شهری باشد. در این تحقیق (هدف) ضمن شناخت شاخص های حکمروایی خوب شهری سعی شده است با روش توصیفی تحلیلی و جمع آوری اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات میدانی به تحلیل موضوع پرداخته شود ، سپس راهکارها و پیشنهادهایی جهت حکمروایی خوب شهری شهرکرد ارایه شده است.
کلمات کلیدی : حکمروایی خوب شهری شهروندان شورای شهر شهرداری شهرکرد