رمزگشایی گره های معنایی در متون کهن بر بنیاد گویش مردم سَطوه

مرتضی محسنی¹ سیدحسین طباطبایی²

1) دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران
2) دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران

محل انتشار : دومین همایش ملی نگاهی نو به زبان و ادب عامه(ammeh2.ir)
چکیده :
چکیده گردآوری فرهنگ جامعِ واژگان زبان پارسی به عنوان یکی از دغدغه¬ها و نیز آمال پژوهشگران این حوزه از دیرباز مطرح بوده و هست. در این راستا بهره¬گیری از توان و امکانات واژگان گویشی و محلی، عنصری گریزناپذیر محسوب می¬شود. پژوهش پیش¬ رو می¬کوشد بر اساس فرهنگ واژگان و اصطلاحات گونۀ زبانی روستای سَطوه؛ یکی از روستاهای کویری استان سمنان، به بازخوانی و بازنمایی معنای دقیق برخی واژگان مبهم و کم کاربرد در متون کهن بپردازد؛ واژه¬هایی که در فرهنگ¬های موجود یا اصلا ثبت نشده و یا معنای آن نارسا و مشکوک است. کوشیده¬ایم به شیوه توصیفی و تحلیلی، معنای دقیق چند واژه را بر پایه گویش سطوه¬ای ارائه دهیم و گامی کوچک در راستای تدوین فرهنگ جامعِ پیش¬گفته برداریم. این پژوهش به روشنی نقش پررنگ گویش¬های ایرانی در رفع ابهام و کاستن مشکلات خوانش و تصحیح متون کهن را تبیین می¬سازد.
کلمات کلیدی : سَطوه (سرکویر) متون کهن فارسی گره معنایی گویش¬های ایرانی