غربت تلخ خلیج فارس

دکتر نسرین مظفری¹ فاطمه شادکام²

1) استادیار دانشگاه علوم پزشکی بوشهر،گروه دروس عمومی
2) دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

محل انتشار : دومین همایش ملی نگاهی نو به زبان و ادب عامه(ammeh2.ir)
چکیده :
چکیده توجه به طبیعت همواره در شعر شاعران دیده می شود، اما برخی از شاعران که نگاه سمبولیک به طبیعت دارند معتقدند که در ورای هر چیزی در طبیعت رازی نهفته است . از این روی خلیج فارس بیشترین تآثیر را در جوهره‏ی شعری باباچاهی داشته است و همین مشخصه‏ی برجسته، نوع نگاه وی را عمقی بخشیده است که سبب تمایز وی با دیگر شاعران ایران شده است؛ زیرا با تورقی در اشعارش می‏توان خلیج فارس و عناصر آن را در میان اشعارش جستجو کرد و محوریت موضوعی دیوان اشعارش را صبغه و سیمایی دریایی یافت که قدرت خلاق ذهنش به گونه‏ای خیره کننده آن را مجسم و به عنوان گنجینه‏ای جنوبی در دل ادبیات ایران جاودان ساخته است. بنابراین در شعر باباچاهی سه رکن خلیج فارس، عشق و غم غربت مثلثی را تشکیل می دهند که باباچاهی برای بیان معانی مورد نظر خود در سمت و سویی فردی و اجتماعی از آن‏ها بهره می‏گیرد. این بهره گیری با 457 بسامد، نام باباچاهی را با خلیج فارس گره می زند و این حقیقت را به اثبات می‏رساند که در شعر وی دریا منبعث از خیال و خیال پردازی‏های صرف شاعرانه نیست، بلکه ریشه در واقعیت‏های زندگی او دارد. در این پژوهش تلاش شده است با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی چگونگی بازتاب خلیج فارس و عناصر آن در مجموعه اشعارعلی باباچاهی پرداخته شود. واژگان کلیدی: شعر، درون مایه، باباچاهی،طبیعت گرایی، خلیج فارس.
کلمات کلیدی : واژگان کلیدی: شعر درون مایه باباچاهی طبیعت گرایی خلیج فارس.