بررسی شباهت شگردهای مضمون سازی و ساخت ضرب المثلهای فارسی
بررسی شباهت شگردهای مضمون سازی و ساخت ضرب المثلهای فارسی
خدیجه حاجیان1
1) استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
محل انتشار :
دومین همایش ملی نگاهی نو به زبان و ادب عامه(ammeh2.ir)
چکیده :
چکیده
مضمون یکی از مهم‌ترین مفاهیم انتقادی و مرکزی ادبیات در جهان است. دستیابی به مضامین آثار ادبی در دنیا کاری بسیار تخصصی و دشوار و درعین حال بنیادی شناخته می‌شود. ارتباط مضمون با کار نظریه و نقد ادبی نیز بر کسی پوشیده نیست و برخی دستیابی به مضمون را یکی از مهم‌ترین رسالت‌های نقد ادبی می‌دانند؛ از چنین دیدگاهی مضمون‌یابی کاری انتقادی است که ضرورتاً باید ذیل نظریه‌ای ادبی صورت گیرد. معنای چنین رویکردی در وهله‌ی اول آن است که مضمون‌یابی کاری بسیار تخصصی است،
نکته مهم دیگر شگردهای مضمونسازی است که در سبکهای متفاوت، به روشهای متفاوتی شکل گرفته است. برترین مضامین با کمک آرایههای ادبی ساخته شدهاند و اتفاقا برخی از شگردههای مضمونسازی در ساخت «اَمثال فارسی» هم نقش دارند. در این پژوهش برآن شدیم تا شباهتهای ساخت مضمون و ضربالمثلها را بررسی کنیم و نتیجه این است که ساخت مضمون و مَثَل شباهت بسیار دارند و دیگر اینکه به نظر میرسد این شباهت زیرساختها سبب، رواج بسیاری از مثلها به شکل منظوم و تکرار آن در شعر شاعران فارسی شده باشد.
واژههای کلیدی: مضمونسازی، ضرب المثل، شعر فارسی، ، حسن تعلیل، استعاره
کلمات کلیدی :
مضمونسازی
ضربالمثل
شعر فارسی
حسن تعلیل
استعاره