زیبایی‌شناسی شرواهای محیا
زیبایی‌شناسی شرواهای محیا
فاطمه صادقی نقدعلی علیا1 عبدالرحمن پاسلاری2
1) استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
2) دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، مرکز شیراز، ایران.
محل انتشار :
دومین همایش ملی نگاهی نو به زبان و ادب عامه(ammeh2.ir)
چکیده :
هرچند ادبیات عامه‌ی هر سرزمین آیینه‌ی ذوق و هنر، معرف خُلق و خوی مردم و وسیله‌ی خوبی در راه شناخت خصوصیات آن ملت است؛ امّا به اندازه‌ی ادبیات رسمی مورد توجه نبوده است. سرزمین پهناور ایران با ادب و دانش و شعر و شاعری شناخته شده است؛ ولی در گستردگی این قلمرو زیبا و دانش‌دوست، تنها شاعرانی امکان ظهور و بروز یافته‌اند که مورد توجه نویسندگان قرار گرفته‌اند و آثار آنها در جامعه رونق یافته و به دنبال آن برای مردم شناخته شده‌اند؛ شاعرانی نیز مجال کمتری برای عرضه اندام یافته و برای مردم و جامعه آنگونه که شایسته است توصیف نشده اند. محیا، شاعر شروه‌سُرا، به عنوان یکی از نمایندگان اصلی ادب عامه‌ی جنوب، از آن دسته شاعرانی است که چندان در تیررس نگاه ادیبان و نویسندگان قرار نگرفته و شاید اگر آثار او به وسیله‌ی نویسندگان معدودی همچون استاد احمد حبیبی و سید محمدنور بخشایش و ... مورد لطف و توجه قرار نمی گرفت، این اندک آثار او نیز فراموش می شد.
مقاله‌ی حاضر با هدف معرفی هر چه بیشتر این شروه‌سُرای جنوبی ارزشمند به جامعه علمی و ادبی، با بررسی شرواهای وی از منظر زیبایی‌شناسی، قریحه‌ی شاعری و زیبایی اشعارش را به مخاطبین نشان داده و نتیجه گرفته که دلیل اصلی ماندگاری اشعار این شاعر، افزون بر مضمون اشعار، مرهون مولفه‌های زیبایی‌شناسی این اشعار است که نشان از تسلط این شاعر بر مقوله‌ی شعر و شاعری دارد.
کلمات کلیدی :
ادبیات عامه
شروا
زیبایی‌شناسی
محیا.