تحلیلی بر شاخص¬های کمّی-کیفی مسکن در شهرهای میانی، از منظر استانداردهای موجود کشور، مورد پژوهش؛ شهرکُرد

مهدی شکوری¹ نفیسه شکوری²

1) کارشناس ارشد معماری - دانشگاه آزاد اسلامی - واحد تهران مرکز
2) کارشناس ارشد معماری - دانشگاه شهاب دانش

محل انتشار : کنفرانس بین المللی عمران، معماری و مدیریت توسعه شهری در ایران(cum2018.com)
چکیده :
امروزه موضوع مسکن با گسترش جمعیت در جهان و بویژه در کشورهای درحال توسعه تبدیل به یکی از موضوعات و مسائل اولیه این کشورها شده است. کشورهای در حال توسعه¬ای مانند ایران که رشد شدید جمعیت همراه با مهاجرت گسترده از روستا به شهر را تجربه کرده با مسائل و مشکلات مسکن، بیشتر دست به گریبان هستند. از این منظر، نگارندگان مقالة حاضر با علم یه اهمیت مقولة مسکن به¬عنوان کوچکترین عنصر تشکیل ¬دهنده¬ی سکونتگاه¬های انسانی که نقش بسیار مهمی در ثبات خانواده، رشد اجتماعی و اقتصادی، ارتقاء فرهنگی، ایمنی و آرامش روحی اعضای خانواده دارد، به بررسی ابعاد کمی و کیفی ان مهم در شهر کرد به¬عنوان مرکز استان چهارمحال و بختیاری پرداخته است. شاخص¬های مورد مطالعه در این پژوهش به عنوان مهمترین و کلیدی¬ترین ابزار در برنامه¬ریزی مسکن محسوب می¬شود که با بررسی آنها پارامتر¬های مؤثر در امر مسکن را می¬توان شناخت و هرگونه برنامه¬ریزی و تصمیم¬گیری در مورد مسکن را تسهیل نمود. با این مقدمه مقاله حاضر به بررسی شاخص¬های مذکور در شهر کرد و مقایسه آن با استانداردها و شرایط مطلوب پرداخته است. روش مطالعه در این پژوهش که با هدف شناخت کامل کمی و کیفی در وضعیت موجود این شهر صورت گرفته است، توصیفی ـ تحلیلی بوده و جمع¬آوری اطلاعات در آن نیز بر مطالعات کتابخانه¬ای و پژوهش میدانی استوار بوده است. در پایان نتایج حاصل از یافته¬ها، بیانگر آن است که شاخص¬های کمی و کیفی مسکن در طی دوره¬های مختلف، از روند رو به بهبودی برخوردار گشته است اما در مقایسه با استانداردهای موجود، دارای کاستی¬هایی هستند که در برخی از موارد بسیار مشهود به نظر می¬رسد که علت این وضع را می¬توان در سیاست¬های اقتصادی دولت، نرخ رشد بالای جمعیت طی سال¬های مورد بررسی و در نهایت برخی مشکلات اقتصادی – اجتماعی جامعة مورد مطالعه دانست .
کلمات کلیدی : مسکن شاخص کمی شاخص کیفی توسعه پایدار شرایط استاندارد مسکن شهر کرد