نگاهی به تغیراتی سبکی ادبیات معاصر با محوریت ادبیات داستانی

علی نجفی¹ مهدی عزیزی حرمت²

1) استاد یار و عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان
2) دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید مقصودی همدان

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و مهندسی و کنگره بین المللی عمران، معماری و شهرسازی آسیا(4icrsie.com)
چکیده :
داستان نویسی در ادبیات ایران قدمتی دیرینه دارد، اما داستان نویسی به شیوۀ نوین و مدرن از نیمۀ دوم قرن نوزدهم آغاز شد، جایی که با رواج آثار اروپایی در این عرصه، سبک، قالب، مضامین و زبان دست خوش تغییراتی شد. در این مقاله سعی شده است با استفاده از منابع گوناگون، و با روش کتابخانه ای، توصیفی و تحلیلی به بررسی تغییر و تحولات نثر در عرصه های گوناگون با محوریت ادبیات داستانی پرداخته شود. ادبیات معاصر ایران با وقوع انقلاب مشروطه وارد عرصۀ نوینی شد و فراز و فرود های بسیاری را تجربه کرد، ادبیات داستانی معاصر ایران نیز علی رغم اینکه در بعضی از محور ها از قبیل رمان، فرمی مشابه سبک های اروپایی و غربی دارد، نگاه سنتی و کلاسیک خود را نسبت به موضوعات حفظ می کند، از زبان رسمی و خشک دورۀ قبل فاصله می گیرد و در عرصه های صرف، نحو، نوع توصیفات، قالب ها و سبک پا به عرصۀ جدیدی می گذارد.
کلمات کلیدی : ادبیات ادیبات معاصر داستان سبک