زمینه گرایی، راهکاری در راستای تقویت و ارتقاء توسعۀ پایدار شهری در ساخت و سازهای امروز

رضوان زارعی¹ معصومه حسن دوست اصل بارکوسرایی²

1) دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران-
2) دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران-

محل انتشار : چهارمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و مهندسی و کنگره بین المللی عمران، معماری و شهرسازی آسیا(4icrsie.com)
چکیده :
با گذشت زمان و پدید آمدن بحران های زیست محیطی، طراحی پایدار به عنوان یکی از مباحث مهم معماری در چند دهۀ اخیر مطرح شده است. در معماری هر بنایی براساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی،کالبدی، اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان، طراحی و اجرا می گردد و ساختمان به عنوان عضوی هماهنگ با بستر و محیط خود شناخته می شود. امروزه زمینه در نظام بافت های شهری، کمتر مورد توجه قرار گرفته و این در حالیست که رسیدن به معماری پایدار، تنها با تکیه بر زمینه گرایی میسّر می گردد. زمینه گرایی با تاکید بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا به درک بستر خود پرداخته و پیامی را که بستر به او انتقال می دهد به عینیت می رساند که به طور کلی موجب به وجود آمدن ارتباطی بهتر بین معماری و زمینه شده و پایداری آن را تقویت می بخشد. هدف اصلی این پژوهش، تلاش برای شناخت و تعاملی هدفمند با بستر و زمینه، جهت تبیین جایگاه زمینه گرایی در راستای تقویت و ارتقاء توسعۀ پایدار می باشد. روش پژوهش در این مقاله توصیفی _تحلیلی بوده و از طریق مطالعات کتابخانه ای، اسناد موجود و منابع اینترنتی به گردآوری اطلاعات پرداخته شده است. امید است که با بررسی ابعاد مختلف سازگاری با زمینه، زمینه گرایی و نقش آن ها در پایداری معماری و توسعۀ شهری، بتوان دستاوردهایی را جهت استفادۀ کاربردی در راستای تحقق توسعۀ پایدار در معماری و شهرسازی امروز، فراهم آورد
کلمات کلیدی : توسعۀ پایدار پایداری زمینه گرایی معماری شهرسازی زمینه.