بررسی اندیشه ها و آثار تادائو آندو و پیوند آن با معماری سنتی – آیینی ژاپن

نازنین عابدیان¹ زهرا کناره جو² حامد قاراخانی دهسرخی³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد،ایران -
2) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد،ایران -
3) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد،ایران -

محل انتشار : چهارمین کنفرانس ملی عمران ، معماری و طراحی شهری(3iccacs.com)
چکیده :
معماري، رهيافتي است به جعبه¬اي با دو بعد آرمان و هدف. آرمان معماري، فرم بخشيدن به يك الگوي جهاني و هدف آن، بيدار كردن احساس انساني است. در سال 1941 در ازاکای ژاپن فردی متولد شد که بعدها به معمار خود¬اموخته¬ای تبدیل شد و مفاهیم و معانی معماری مدرن در رابطه با معماری آیینی و سنتی را دگرگون کرد. تادائو آندوي خود آموخته، از بانفوذترين معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب مي شود. اگر چه برچسب كمينه¬گرايي بر او خورده است، اما توجه¬ي عمده¬ي او، بر تلفيق فرم¬هاي مدرن با مفاهيم و شيوه-هاي سنتي ژاپن استوار است. به بيان دقيق¬تر، هدف او تغيير معناي طبيعت از گذرگاه معماري است. مصالح معماري آندو، بتن خام، خورشيد، آسمان، سايه و آب است؛ يا به عبارت بهتر، فضا. او معماریست که فضاي خالص را به فضايي دراماتيك و هيجان انگيز تبديل مي كند. نور و سايه، فضا را از يكنواختي خارج مي¬سازد، و به هندسه¬ي آن جسميت مي¬بخشد. همه¬ی این ویژگی¬های منحصر بفرد که در معماری آندو مشهود است، در گرو پیوند ناگسستنی معماری وی با معماری سنتی آیینی ژاپن است. در این نوشتار که به دو بخش عمده تقسیم می¬شود، ابتدا به معرفی اندیشه¬های تادائو آندو و سیر تکامل و دگرگونی آن و نحوه¬ی بازتاب آنها در بناهای طراحی شده توسط وی و سپس به بررسی ریشه¬های معماری سنتی-آیینی ژاپن و نمود آن در آثار سه معمار برتر ژاپنی پرداخته شده است و در نهایت جمع¬بندی این دو بخش شرح و تفسیر شده است.
کلمات کلیدی : تادائو آندو معماری ژاپن اندیشه معمار معماری سنتی-آیینی