چالش های پیش روی توسعه شهری در ایران : شهرهای پراکنده رو یا شهرهای فشرده؟

مازیار ابراهیمی¹ لیلا ابراهیمی²

1) دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس،ایران
2) استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس،ایران

محل انتشار : چهارمین کنفرانس ملی عمران ، معماری و طراحی شهری(3iccacs.com)
چکیده :
با افزایش جمعیت شهرها و متعاقباَ جهت پاسخ دهی به یکی از ضروری ترین نیازهای بشر شهرنشین یعنی مسکن، در کنار دیگر نیازهای بنیادی، خواسته یا ناخواسته شهرها توسعه و گسترش می یابند و مرزهای خود را به سمت حومه ها پیش می برند که در نتیجه منجر به پیدایش شهرهایی پراکنده رو خواهد شد، از سویی دیگر نیز شهرهایی وجود دارند که با سیاست گزاری و اعمال قوانین، اجازه ی گستردگی ساخت و ساز را به سمت زمین های کشاورزی در حومه نمی دهند و بعبارتی توسعه را بصورت عمودی و فشرده مطلوب می دانند. آنچه ما در این مطالعه در تلاش جهت بررسی آن هستیم، ویژگی ها و معیارهای نظریات شهرهای پراکنده رو و فشرده و تحلیل یافته های دیگر پژوهشگران، جهت یافتن راه حلی بهینه تر با توجه به شرایط محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در ایران است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و روش مطالعه نیز توصیفی تحلیلی می باشد. شیوه ی گردآوری اطلاعات اسنادی یا کتابخانه ای است و تلاش شده با مطالعه ی یافته های تحقیقات مشابه، اطلاعات مورد نظر جمع آوری و سپس با توجه به شرایط کلی کشور به یک جمع بندی درست، جهت توسعه شهرهایی کارآمدتر، پایدارتر و زیست پذیرتر دست یابیم.
کلمات کلیدی : توسعه شهری شهر فشرده شهر پراکنده رو