تحلیل مقایسه‌ای فرایند و ساختار سنجش در سامانه‌های ارزیابی پایداری؛ BREEAM، LEED، CASBEE، DGNB و HQE

آیدا مهربان¹ سیدمجید مفیدی شمیرانی² سعید مهرپویا³

1) مربی گروه معماری دانشگاه خیام مشهد، ایران
2) استاديار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ايران
3) کارشناس ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، ایران

محل انتشار : کنفرانس ملی مهندسی عمران معماری و شهرسازی(nceau.com)
چکیده :
سامانه‌های سنجش پایداری نقش موثری در ارزیابی و کنترل تاثیرات محیطی ساختمان‌ها، ایفا می‌نمایند. این سامانه‌ها باوجود نکات اشتراک فراوان دارای تفاوت‌های ساختاری می‌باشند. این مقاله می‌کوشد تا چارچوبی جهت مقایسه‌ی تطبیقی سامانه‌های فراگیر و پیشتاز دنیا، شامل BREEAM، LEED، CASBEE، DGNB و HQE فراهم آورد و آنها را از حیث فرایند و الگوی ارزیابی، رتبه‌بندی و سطوح گواهی‌نامه، و معیارهای ارزیابی، مقایسه نماید. لذا با جمع‌آوری اطلاعات هر سامانه در قالب مطالعات کتابخانه‌ای چارچوبی مشترک جهت سازمان‌دهی معیارهای ارزیابی ارائه گشته و توسط روش تفسیری و تدابیر تحلیلی- مقایسه‌ای، معیارها از منظر رویکرد، جایگاه در چرخه حیات ساختمان، و حوزه اثرگذاری، تحلیل و در نهایت رویکرد سامانه‌ها تببین می‌گردد. به‌طور کلی در سامانه‌های کل‌نگر مانند DGNB و CASBE، مباحثی چون کارکرد، قابلیت‌های فنی، و سرویس‌دهی ساختمان، نمود بیشتری یافته‌اند. درحالی‌که در سامانه‌های جزء‌نگر مانند BREEAM، LEED و HQE، حفظ منابع از جمله انرژی، آب، زمین، و... اهمیت بیشتری می‌یابد. هرچند در هردو شکل سامانه، موضوعات انرژی و کیفیت محیط داخلی، موکدا مورد توجه می‌باشند. محدوه‌ی اثرگذاری عمده معیارهای سامانه‌های جزء‌نگر شهر/منطقه بوده، و عمدتا دوره بهره‌برداری ساختمان را خطاب قرار می‌دهند. درحالی که در سامانه‌های کل‌نگر اثرگذاری بخش اصلی معیارها در ساختمان نمود یافته و کل دوره حیات ساختمان را پوشش می‌دهد.
کلمات کلیدی : سامانه‌های ارزیابی پایداری ساختار ارزیابی سطوح رتبه‌بندی معیارهای سنجش