اختلاط مواد نانو با گِل حفاری مورد استفاده در میدان نفتی (( اسفندیار )) و بررسی تاثیر این اختلاط بر میزان ازدیاد برداشت نفت

میلاد اصفهانی¹ محمد غلامی²

1) کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، گرایش گاز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، ایران
2) کارشناسی الکترونیک، دانشگاه علوم و تحقیقات، ایران

محل انتشار : سومین کنفرانس بین المللی پژوهش های کاربردی در علوم و مهندسی - دانشگاه مارمارا ترکیه(3carse.com)
چکیده :
امروزه از انواع مواد نانو در فرآيند ازدياد برداشت استفاده مي شود که از این دسته مي توان به ژل هاي نانوکامپوزيتي با پايه پلي اکريل آميد (Polyacrylamide-based nanocomposite gels) اشاره نمود. اين مواد که به وسيله کوپليمريزاسيون مونومر مخصوص به خود با عوامل شبکه ساز تشکيل مي شوند، قادرند مقادير قابل توجهي آب را جذب کنند. با استفاده از کومونومرهاي مختلف يا تغيير ساختار شبکه ، ميتوان شبکه هايي با خواص موردنظر توليد کرد. از هيدروژل هاي ساخته شده با مقادير مختلفي از نانوذرات خاک رس در دو محلول آب نمک و آب خالص آزمون تورم به عمل آمد که نتايج قابل توجهي را در برداشت. اين نتايج نشان داد که در جذب آب خالص و يه تبع آن جذب آب بيشتر از مخازن، هيدروژل نانوکامپوزيتي حاوي ٠/٢ درصد از خاک رس بيشترين مقدار جذب را داشته و ١٨٠% بيشتر از هيدروژل بدون نانوذرات خاک رس، توانايي جذب دارد. همچنين اين نتايج براي آب نمک نيز صادق بود با اين تفاوت که زمان تعادلي براي جذب آب افزايش يافت. همچنين براي مطالعه تاثير استفاده از نانوذرات و هيدروژل بر گل حفاري، ويسکوزيته مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج حاکي از افزايش ويسکوزيته پس-کاهشي هيدروژل هاي حاوي مواد نانوکامپوزيتي نسبت به هيدروژل هاي معمولي بود.
کلمات کلیدی : گِل حفاری ازدیاد برداشت نفت میدان نفتی اسفندیار.