بازآفرینی محله ای پایدار (در محله عودلاجان میانی منطقه ۱۲ تهران)

بازآفرینی محله ای پایدار (در محله عودلاجان میانی منطقه ۱۲ تهران)

زهرا ملکی1

1) دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری

محل انتشار : ششمین کنگره سالانه عمران، معماری و توسعه شهری(6icsau.ir)
چکیده :
ﺑﺎزآﻓﺮﯾﻨﯽ ﺷﻬﺮي ﻓﺮاﯾﻨﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﻓﻀﺎي ﺷﻬﺮي ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي اﺻﻠﯽ ﻓﻀﺎﯾﯽ (ﮐﺎﻟﺒﺪي و ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﯽ) ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﮔﺮدد و توسعه ی شهری زماني پايدار خواهد بود كه، در طول زمان، شهر از نظر زيست محيطي قابل سكونت و زندگي، از نظر اقتصادي با دوام و از نظر اجتماعي همبسته، احساس شهروندي ساكنان شهر را ارتقاء دهد. عودلاجان قدمتی دیرینه دارد، به علت هجوم مهاجران به تهران از سال 1300 و اسکان بسیاری از آن ها در بافت مرکزی به تدریج سبب جابجایی اجتماعی و اقتصادی ساکنان آن شد. از سال 1357 با هجوم اقشار کم در آمد و مهاجر به محله، تهاجم بازار به ویژه انبارها و کارگاه های تولیدی ماهیت محله به کلی تغییر کرد و سبب ایجاد فضایی ناامن، بافتی فرسوده و نفوذناپذیر و... شد. اما قرار گیری محله در منطقه ای تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی و مجاورت با بازار پتانسیل بالایی برای بهبود شرایط بافت دارد و از فضاهای مخروبه وسیع بافت می توان برای تامین فضاهای مورد نیاز برای بهسازی محله استفاده کرد. در این پروژه سعی در تحلیل منطقه از نظر کالبدی، اجتماعی، طبیعی و اقتصادی شده. بافت محله به 3 قسمت نوساز، فضاهایی که نیاز به بهسازی و مرمت دارند و فضاهایی که نیاز به تخریب کامل و بازطراحی دارند تقسیم می شود و راه حل هایی برای بازآفرینی پایدار محله با نگاه به طرح جامع تهران داده شده است: از جمله طراحی بافتی نفوذپذیر و بازطراحی کوچه ها و خیابان های محله و ایجاد نفوذپذیری و دسترسی مناسب، مرمت بناهای تاریخی و بازار که سبب رونق گردشگری و اقتصاد می شود و همچنین با تخریب کامل بافت فرسوده و طراحی فضای سبز و مراکز علمی، ورزشی، فرهنگی و هنری جاذب جمعیت و جذب افراد نخبه و فعال در بافت سبب ایجاد امنیت، اشتغال، رونق اقتصادی و پویایی در محله میشود.
کلمات کلیدی : بازآفرینی محله پایداری عودلاجان چشم انداز توسعه طرح جامع تهران