نقش تعاملات اجتماعی و فضاهای باز در مجتمع های مسکونی

ارمیا قادری¹ مهناز رضائی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، پست
2) دانشجو دکتری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ،پست الکترونیکی

محل انتشار : کنگره بین المللی مهندسی، فناوری و نوآوری(eticong.com/1st)
چکیده :
مسکن و محیط های مسکونی به عنوان انسانی ترین موضوع معماری، تامین کننده ی نیاز های متنوع انسان و زمینه ساز آرامش، سلامت ، پرورش و خودشکوفایی انسان هاست؛ ولی متاسفانه از اواسط قرن نوزدهم به بعد و با تلفیق برخی عناصر غیر ایرانی در مفاهیم و فضاهای معماری ایرانی بالاخص خانه که پایه گذار و نماینده ی فرهنگ هر کشور و ارزش های آن می باشد، تغییرات و تحریفات اساسی صورت پذیرفته است. بنابراین تحقیق پیرامون بررسی کیفی فضاهای جمعی و نقش آن ها در تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی می پردازد هم چنین پژوهش در راستای عوامل دخیل در افزایش این تعاملات اجتماعی و رضایتمندی ساکنین مجتمع ها به عنوان یکی از ارزش های معماری ایرانی و بخش اجتناب ناپذیر آن در مقوله ی مسکن نیز می پردازد تا با باز اندیشی رویکرد های طراحی مسکن و بررسی محدودیت ها و توانمندی های آن به فرایندی پویا، که پاسخگوی نیاز های انسانی و روش های متنوع زندگی در قالب امروزی ولی با حفظ ارزش هاست ، دست یابد. در این راستا پژوهش از نوع بنیادی و بر ماهیت و روش تحقیق کیفی استوار است و با دیدگاهی کل نگر تصاویر تازه ای را در فضاهای زندگی در الگویی جامع جمع آوری و ارایه کرده است.
کلمات کلیدی : تعاملات اجتماعی فضای باز امنیت مجتمع مسکونی