توسعه پایدار بناهای تفریحی گردشگری بر پایه عناصر اقلیمی پهنه¬ی گرم و خشک ایران

مهدی محمد¹ محمد شجاعی²

1) دانش آموخته کارشناسی ارشد معماری واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2) عضو هیئت علمی گروه معماری واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

محل انتشار : اولین کنگره بین المللی علوم، مهندسی و تکنولوژی(tumconf.com/1st)
چکیده :
یکی از اساسی ترین عوامل در ساختار سیاره زمین، اقلیم است و انسان همواره سعی بر آن داشته که در معماری و شهرسازی نیز ارتباط با محیط طبیعی را حفظ کند، زیرا از یک سو هماهنگی با طبیعت، هزینه¬ها را به طور چشمگیری کاهش داده و از سوی دیگر آرامش و راحتی بیشتری برای انسان ایجاد می کند. اما امروزه، معماری فضاهای مسکونی، تجاری، اداری و... به تدریج از حالت تعادل خارج شده و از همسویی با محیط پیرامون به سمت یکسان سازی در شکل، فرم و مصالح، بدون توجه به وضعیت اقلیمی منطقه رفته است. شناخت ویژگی¬های معماری هر منطقه و تاثیرات اقلیمی می¬تواند مانع جدایی بین معماری بومی و معماری امروزی شود. برای تحقق اهداف توسعه پایدار توجه به معماری بومی و تاریخی در انتخاب مصالح، فرم و ساخت بنا و جهت¬گیری ساختمان با به کارگیری مناسب¬ترین شرایط زیستی و عوامل اقلیمی و محیطی الزامی است. این موضوع در طراحی بناهای تفریحی و گردشگری نیز مصداق دارد؛ زیرا از آنجا که تطبیق دادن شیوه¬های زندگی با شرایط اقلیمی، از خصوصیات بسیار مهم نواحی گرم و خشک به شمار می¬آید، در طراحی بناهای گردشگری نیز می¬توان از این اصول، جهت حفظ منابع طبیعی، جلوگیری از اتلاف انرژی و پیوند با طبیعت استفاده کرد و ضمن بهره¬گیری از زیبایی¬های محیط کویری، اقامت به صرفه¬تری را برای گردشگران مهیا نمود. در این پژوهش که به بررسی و توصیف کاربردی در خصوص توسعه پایدار در طراحی ساختمان بر اساس معماری بومی-اقلیمی می‌پردازد و از نوع توصیفی- تحلیلی می¬باشد، سعی بر آن شده است با برشماری مؤلفه¬های پایه¬ای طراحی در اقلیم گرم و خشک، به چگونگی بهره¬گیری از این آنها در تطابق و بهره¬وری بیشتر که از عوامل مؤثر در جذب گردشگر است، بپردازد.
کلمات کلیدی : توسعه پایدار بنای تفریحی گردشگری گرم و خشک اقلیم کویری ایران.