نقش مهندسی معماری در توسعه پایدار شهری

امیر باقری گرمه چشمه¹

1) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه شهید بهشتی تهران،ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس بین المللی عمران، معماری و مدیریت توسعه شهری در ایران(caumconf.com/2nd)
چکیده :
توسعه شهری در چند دهه اخیر از ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، فرهنگی و .... زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده است. مطرح شدن توسعه پایدار، به عنوان شعار اصلی هزاره سوم نیز ناشی از اثرات شهرها بر گستره زیستی زمین و ابعاد مختلف زندگی انسان است. از طرفی نیز بهره گیری از انرژی های نو باعث صرفه جویی در مصرف انرژی و مصالح و بهینه سازی آن، حفاظت از منابع طبیعی و ساختمانی، افزایش آسایش و رضایت مصرف کننده از بنا، عدم تخریب محیط زیست و مداخل در محیط زیست با استفاده از انرژی های نو در بخش های مختلف، خلق محیط ها و فضاهایی که امنیت، سلامت و آسایش فیزیکی، صحت روانی و بهره وری ساکنان خود را تداوم می بخشد می شود. با توجه به روند رشد تکنولوژی و مطرح شدن مبحث انرژیهای پایدار و کاهش مستمر ذخیره انرژیهای تجدیدناپذیر همچنین وجود منابع مناسب انرژیهای پایدار (خورشید، آب، باد، بیوگاز و...) در کشور ما معماران میتوانند با طراحی معماری مناسب و هماهنگ با اقلیم و با استفاده از الگوهای معماری بومی ایران که به شیوه های مناسبی از انرژیهای پایدار در طراحی معماری بهره گرفته اند و نیز با توجه به تکنولوژی و علوم جدید، فضایی مناسب و متناسب با محیط زیست به وجود آورند که کمترین تاثیر منفی را روی محیط زیست با کمترین اتلاف منابع داشته باشد. روش پژوهش در این مقاله مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و نتایج بدست امده از این مقاله با هدف برنامه ریزی پایدار ،اصلاح معماری شهری و کاهش مشکلات محیطی می باشد.
کلمات کلیدی : توسعه پایدار توسعه پایدار شهری معماری پایدار انرژی های پایدار در معماری