طراحی سازه های درمانی سیار و مدولار در هنگام حادثه

زینب سادات نظام الدین کچویی¹ حسین پورمهدی قایم مقامی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشکده هنر و معماری دانشگاه سراسری یزد
2) ستادیار و عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی

محل انتشار : اولین کنفرانس بین المللی مهندسی عمران، معماری و بازآفرینی شهری(iccar.ir)
چکیده :
در خلال وقوع حوادث یا پس از آن، یکی از بزرگترین مشکلات مدیریت بحران، ایجاد و تأمین امکاناتی است که تهیه آنها در زمان وقوع بلایا تقریباً ناممکن است و باید پیش از وقوع بحران در مورد آنها چاره اندیشی شود؛ لذا با توجه به اینکه کشور ما جز ده کشور حادثه خیز جهان محسوب می شود، پیش¬بینی شرایط مواجه با حوادث غیرمترقبه ضروری است که یکی از مهمترین این موارد، سازه های درمانی سیار است که با توجه به تخریب و از بین رفتن ساختارهای ثابت در بحران، ضروری و بسیار مفید خواهد بود. این سازه¬ها باید قابلیت¬های ساختاری جهت اتصال تمامی واحدها به یکدیگر را داشته باشند. در حقیقت دارای ترکیبی از ساختارهای متنوعی باشند که بسیاری از واحدهای آن قابلیت عملکرد مجزا و مستقل را داشته، در عین حال پس از ارتباط و اتصال با یکدیگر، بتوانند به عنوان یک واحد کامل بیمارستانی نیز عمل نمایند. از این رو طراحی مدولار این سازه¬ها باید اصول سازه¬ای، عملکردی و محیطی را در نظر بگیرد و در عین حال سریع¬الاحداث بوده و امکان انتقال زمینی و هوایی را داشته باشد. از این رو این مقاله با بررسی عملکرد درمانی در هنگام وقوع حادثه، انواع سازماندهی فضایی قابل اجرا و مدولار جهت طرح¬ریزی بیمارستان صحرایی را استخراج نموده و سپس نحوه پیاده¬سازی این سازماندهی فضایی را با سازه¬های معمول بیمارستان صحرایی مورد بحث قرار داده است. در طی این مطالعات به دو نکتۀ مهم توجه شده است: 1. توجه به همنشینی‌ها و روابط فضاهای درمانی در هنگام حادثه. 2. بررسی الگوهای درمانی سیار. نتیجۀ این تحقیق یافتن پاسخی مناسب برای طراحی ساختار، پلان و سازه مناسب جهت طراحی فضاهای درمانی سیار در مقیاس های مختلف است.
کلمات کلیدی : بیمارستان صحرایی سازه درمانی مدیریت بحران سازه سریع الاستقرار سازه مدولار