مولفه های طراحی موثر در پایداری فضاهای مراقبتی بیماران مبتلا به آلزایمر

زهره مجدی¹ داریوش کسرائی²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه غیرانتفاعی سوره، گروه معماری، تهران، ایران.
2) عضو هیئت علمی دانشگاه سوره، گروه معماری، تهران، ایران.

محل انتشار : اولین کنفرانس بین المللی مهندسی عمران، معماری و بازآفرینی شهری(iccar.ir)
چکیده :
علم معماری از علومی است که همواره در زندگی انسان نقش مهمی را ایفا می¬کند، این علم می¬تواند محیط زندگی را مناسب شرایط فرد محیا کند و سبب آسایش زندگی وی شود. حال اگر این فرد شخصی بیمار و ناتوان باشد علم معماری باید بسته به روحیات و شرایط فرد بیمار عمل کند و راحتی فرد بیمار را در اولویت قرار دهد. فرد بیمار نیاز به توجه بیشتری در تمامی زمینه¬ها دارد و لازم است محیط وی محیطی روان و مناسب و خلاقانه طراحی شود. شرایط بیمار مبتلا به آلزایمر و شدت بیماری¬اش با وضعیت محیط طراحی شده وی رابطه تنگاتنگی دارد به-طوری که گاهی جابه¬جا کردن یک میز سبب سردرگمی بیمار می¬شود و اضطراب در وی ایجاد می¬کند. بنابراین ایجاد یک محیط مناسب برای بیمار مبتلا به آلزایمر، به نحوی که سبب پویایی فرد بیمار شود و در عین حال پایداری محیط نیز در نظر گرفته شود از چالش¬های پژوهش حاضر می¬باشد. مطالب پژوهش حاضر به روش توصیفی_تحلیلی به انجام رسیده است. با مطالعات میدانی و کتابخانه¬ای تلاش شده است تا اصولی را که باید در طراحی فضاهای معماری برای بیماران مبتلا به آلزایمر رعایت شود مورد بررسی قرار گیرد و پس از دسته بندی در این پژوهش ارائه گردد.
کلمات کلیدی : واژه‌هاي كليدي: معماری آلزایمر پایداری آسایش محیطی محیط زندگی