بررسی کیفیت فضای سبز و مشکلات استفاده کنندگان از پارک های شهر تبریز نمونه موردی پارک شمس تبریز و پارک ولیعصر تبریز

روشن بهادری¹ رسول درسخوان²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد گروه برنامه ریزی شهری،واحد تبریز،دانشگاه آزاداسلامی،تبریز،ایران
2) استادیار گروه شهرسازی،واحد تبریز،دانشگاه آزاد اسلامی،تبریز،ایران

محل انتشار : اولین همایش ملی مدرسه فردا(fschooluma.ir)
چکیده :
فضاهای سبز در وهله نخست به فضاهای سبز و سطوح سبز، و در مرحله بعد به شهری و غیرشهری تقسیم می‌شوند. تفاوت فضاهای سبز و سطوح سبز از نظر اکولوژیکی در این است که سطوح سبز (مثلاً زمین ورزشی چمنکاری شده) نمی‌تواند مانند فضای سبز شبه جنگلی در کاهش آلودگی صوتی مؤثر باشد و یا به نحو مطلوبی سبب کاهش دما شود. بر اساس این تقسیم‌بندی، فضاها و سطوحی که با کاربری فضای سبز در شهر‌ها ارتباط پیدا می‌کند فضای سبز عمومی و خیابانی و سطوح سبز عمومی، خیابانی و چمن‌های ورزشی را شامل می‌شود. فضای سبز عمومی واحد بازدهی اجتماعی می‌باشد و برای عموم مردم برای گذراندن اوقات فراغت و تفریح قابل استفاده است و معمولاً پارک نامیده می‌شود. در واقع فضای سبز عمومی (اجتماعی) شامل فضای سبز عمومی مجهز به خدمات و تسهیلات می‌گردد.. فضاهای سبز خیابانی، درختکاری حد فاصل مسیرهای پیاده‌رو و سواره‌رو و همچنین فضاهای میادین و یا زمین‌های پیرامون بزرگراه‌ها و خیابان‌هارا شامل می‌شود که عمدتاً جنبه زیبایی‌شناختی دارد و تا حدی نیز واحد بازدهی اکولوژیکی می‌باشند. به طور کلی می‌توان گفت که بخش قابل توجهی از فضای سبز در طرح‌های شهری را فضای سبز عمومی تشکیل می‌دهد که به دلیل بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی به طور همزمان از اهمیت بالاتری برخوردار است.یکی از مشکلات اساسی فضای سبز در پارک ها عدم استفاده مناسب از امکانات در پارک ها میباشد نظیر فضای سبز-آبنما-مبلمان درون پارک ها حال دو پارک ولیعصر و شمس تبریزی را از این لحاظ مورد بررسی قرار دادیم.
کلمات کلیدی : فضای سبز-پارک-آبنما-عمومی