مروری بر شیوه¬های غلبه بر چالش¬های درمان شناختی-رفتاری در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

زهرا اخوی ثمرین¹ ندا اسماعیلی فر²

1) استادیار گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2) دکتری مشاوره، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

محل انتشار : همایش بین المللی کودکان استثنایی(peec-uma.ir)
چکیده :
اختلال طیف اوتیسم یک اختلال عصبی-رشدی است که با طیفی از مشکلات در ارتباطات و تعاملات اجتماعی و اختلافات رفتاری و همچنین، حرکات بدنی تکراری، علایق خاص در یک موضوع، وسواس ها و حساسیت ها و ترجیحات حسی خاص همراه است. اخیرا، مداخلات شناختی-رفتاری به عنوان رویکردهای تجربی امیدوارکننده در درمان اضطراب، افسردگی و ناکارآمدی اجتماعی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شناخته شده اند. ایجاد تغییرات درمانی می توانند درمان شناختی-رفتاری را تبدیل به یک درمان مناسب و در دسترس برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم نمایند. این درمان ها باید نیازهای مختص به کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و نیز نیازهایی را که مشابه سایر کودکان است در نظر بگیرند. مقاله ی حاضر به بررسی انطباق موفقیت آمیز درمان شناختی-رفتاری برای استفاده در میان کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و نیز ملاحظات رشدی که نیازمند بررسی هستند، می پردازد.
کلمات کلیدی : درمان شناختی-رفتاری کودکان اختلال طیف اوتیسم