بررسی وتحلیل نقش سبک های فرزندپروری والدین در انزواطلبی کودکان مبتلا به اوتیسم

مهدی معینی کیا¹ فرشید فتحی کرکرق² ندا قبادی³ افسون فرهادی⁴

1) -نویسنده ی مسئول ، پژوهشگر و دکترای علوم تربیتی ، دانشیار دانشگاه محقق اردبیلی
2) نویسنده همکار و پژوهشگر ، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ی علوم تربینی گرایش مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل Gmail :
3) نویسنده همکار ، پژوهشگر ودانشجوی مقطع دکتری رشته ی مهندسی پزشکی گرایش بیوالکتریک Email :
4) دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته مشاوره در مامایی دانشگاه علوم پزشکی شاهرود

محل انتشار : همایش بین المللی کودکان استثنایی(peec-uma.ir)
چکیده :
هدف این مقاله ی مروری ، بررسی وتحلیل نقش سبک های فرزندپروری والدین در انزواطلبی کودکان مبتلا به اوتیسم است که در تشریح این موضوع باید گفت خانواده بعنوان اولین وکوچکترین نهاد اجتماعی جامعه سهم بسزایی درتعلیم وتربیت کودکان وشکل گیری شخصیت آنان دارد بطوریکه اکثر روان شناسان کنش های متقابل میان والدین وفرزندانشان (شیوه های برخورد ) را مبنایی برای رشد وتحول عاطفی کودکان درنظر می گیرند داشتن فرزند مبتلا به انواع اختلالات مثل اختلال رشدی والدین را با مشکلات وچالش های زیادی روبه رو می کند ازجمله این چالش ها چگونگی برخورد با رفتارهای نامتعارف کودکان و نگاه و برچسبی است که محیط بیرونی (جامعه) در ارتباط با این کودکان دارند . انزواطلبی و گوشه گیری عارضه ای است که اغلب این گروه از کودکان دچار آن هستند این نوع عارضه در کودکان مبتلا به اوتیسم موجب می گردد که آنها از برقرار کردن ارتباط با دیگران دوری کنند وباتوجه به تقلیل یافتن علایق ذهنی وعاطفی این افراد نسبت به اعضای جامعه وبخصوص خانواده از داشتن دوست صمیمی و ارتباط نزدیک با دیگران محروم شوند در نتیجه گیری بایدگفت سبک فرزندپروری مقتدرانه از بهترین روش های تربیت کودکان اوتستیک است زیرا با تعادلی که بین استقلال کودکان و اعمال قدرت (فشار و انتظارداشتن ) برآنها ایجاد کرده است امکان مشارکت آنها درتصمیم گیری های خانوادگی ، ابراز وجود کردن آنها ، فراهم سازی زمینه برای برقراری ارتباطات مناسب اجتماعی برای آنها را فراهم کرده و موجب می شود آنها عضوی مفید برای خانواده وجامعه شوند .
کلمات کلیدی : سبک فرزند.پروری مقتدرانه انزوا طلبی کودکان اوتستیک ارتباط اجتماعی مشارکت خانوادگی