بررسی تأثیر حس¬دلبستگی¬به¬مکان بر تاب¬آوری اجتماعی

مهسا حقانی¹

1) کارشناس ارشد معماری، مدرس دانشکده فنی و حرفه ای قدسیه ساری

محل انتشار : دومین کنفرانس عمران، معماری و شهرسازی کشورهای جهان اسلام(cau2019.ir)
چکیده :
در سطح جهانی آشکارا شاهدیم که رخدادهای طبیعی و گاه انسانی در جوامعی که آمادگی مقابله با آثار آن¬ها را ندارند، تبدیل به بحران¬ها و بعضاً فجایع عظیم می¬شود؛ این در حالیست که در قرن حاضر، تغییرات چشمگیری در نگرش به سوانح دیده¬می¬شود به طوری که دیدگاه غالب از تمرکز صرف برکاهش آسیب¬پذیری به افزایش تاب¬آوری در مقابل سوانح ارتقاء پیدا کرده¬است؛ زیرا تاب¬آوری اجتماعی، توانایی جوامع برای خودسازماندهی، تنظیم تنش¬ها بوده و ظرفیت انطباق¬پذیری را افزایش می¬دهد. در این راستا و بعلت آسیب¬پذبر بودن شهرها در برابر مخاطرات طبیعی به¬عنوان مراکز فعالیت¬های اقتصادی- اجتماعی و عدم توجه به مسائل اجتماعی در رابطه¬ی میان انسان و مکان پس از وقوع حادثه، پژوهش حاضر بر آن است؛ با رویکردی توصیفی- تحلیلی ضمن برشمردن شاخص¬های مرتبط با تاب¬آوری اجتماعی، به بررسی تأثیرات حس¬تعلق افراد به فضای سکونت بر تاب¬آوری اجتماعی آنان بعد از حوادث بپردازد و راه¬کارهای معماری در این راستا را ارائه دهد.
کلمات کلیدی : حس¬دلبستگی- مکان- تاب¬آوری اجتماعی