توسعه اجتماع پذیری فضاهای عمومی سبز شهری از طریق کاربست معیارهای مردم گرایی در طراحی

راحله رحیمی¹ اکرم خلیلی² سیامک نیّری فلاح³

1) کارشناس ارشد معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور
2) استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران، واحد نور
3) استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران، واحد نور

محل انتشار : دومین کنفرانس عمران، معماری و شهرسازی کشورهای جهان اسلام(cau2019.ir)
چکیده :
شهرها به عنوان بستر تامین نیازهای روحی و ذهنی شهروندان، جزیی جدایی ناپذیر از زندگی روزانه¬ی انسان محسوب می شود. در این میان، مقوله¬ی فضاهای سبز شهری به عنوان در برگیرنده هدف هاي انساني و تعاملات اجتماعی میان مردم با یکدیگر و مردم با شهر، از مهم ترين مباحث شکل دهنده هویت و شکل شهر به شمار می رود. بدین معنا که به نسبت فرصت های جذابتر و در دسترس تر برای لذت بردن از فضاهای سبز عمومی در یک شهر، جامعه از سطح مشارکت اجتماعی بيشتری برخوردار خواهد بود. این فرصتی است که فضاهاي عمومی سبز شهری برای حضور همه اقشار جامعه، ديدن و ديده شدن، آشنا شدن و استفاده های مفيد از طبيعت فراهم می آورد. این پژوهش با ماهیت نظری کاربردی، رویکرد کیفی و راهبرد تطبیقی و با هدف شناسایی معیارهای مردم گرایی در طراحی فضاهای عمومی سبز شهری جهت توسعه اجتماع پذیری طراحی گردیده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان می دهد که ابعاد سه گانه کالبدی، اجتماعی و فعالیتی شامل مولفه ها و معیارهای گوناگون قابل کاربست در فضاهای سبز عمومی شهری بوده که برای هرکدام راهبرد عملی پیشنهادی برای ارتقاء اجتماع پذیری ارائه گردیده است.
کلمات کلیدی : واژه‌هاي كليدي: فضای عمومی سبز شهری تعاملات اجتماعی معماری مردم گرا اجتماع پذیری