بررسی عملکرد سیستم‌های جداگر لرزه‌ای پاندولی اصطکاکی بر ساختمان‌های واقع بر خاک‌های نرم

علیرضا جعفری¹ هادی دشتی² علیرضا فیوض³

1) دانشجوی کارشناسی ارشد؛ گروه مهندسی عمران- سازه، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
2) استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر، بوشهر، ایران
3) استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس عمران، معماری و شهرسازی کشورهای جهان اسلام(cau2019.ir)
چکیده :
در این مطالعه به بررسی اثر ارتفاع در ساختمان‌های دارای سیستم جداگر لرزه‌ای پاندولی اصطکاکی قرار گرفته بر خاک‌های نرم پرداخته شد. برای این منظور متغیرهای مورد بررسی عبارتند از دو اثر با و بدون اندرکنش (سنگ)، سه اثر نوع خاک (S1، S2 وS3) و سه اثر سختی میراگر (بدون میراگر، k و 1.5K) میباشند. در مجموع 12 مدل اجزای محدود با سازه 5 طبقه موجود در این مطالعه شبیه‌سازی شد. تحلیل عددی با استفاده از روش اجزاء محدود و به کمک نرم‌افزار ABAQUS انجام شد. نتایج حاصل نشان داد در حالت استفاده از سیستم جداگر لرزه‌ای در سازه‌ها نسبت به حالت بدون استفاده از سیستم جداگر لرزه‌ای نیروهای ایجاد شده به میزان قابل توجهی کاهش یافته است اما تغییر در افزایش سختی جداگر لرزه‌ای تاثیر چندانی بر کاهش نیروهای ایجاد شده در سازه نداشته است. بطوریکه مقدار درصد تغییرات نیرو در سازه در حالت جداگر لرزه‌ای با سختی k و 1.5k برای خاک S1 به ترتیب برابر 66.28 و 55.42 درصد، برای خاک S2 به ترتیب برابر 90.38 و 87.5 درصد، برای خاک S3 به ترتیب برابر 13.33 و 13.33 درصد و برای سنگ بستر به ترتیب برابر 8.33 و 8.33 درصد شده است. از این موضوع می‌توان به این نتیجه دست یافت که عدم در نظرگیری اندرکنش خاک موجب کمترین اثرگذاری میراگر در سازه می‌شود یعنی جداساز لرزه‌ای در خاک‌های نرم و الاستیک بیشترین کارایی را دارد.
کلمات کلیدی : سیستم جداگر لرزه‌ای پاندولی اصطکاکی خاک‌های نرم روش اجزای محدود