عوامل کیفی محیط بر میزان اختلال بیش فعالی-نقص توجه کودکان در مراکز آموزشی-درمانی

مریم موسی زاده¹ ژاله صابرنژاد²

1) دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران جنوب، دانشگاه ازاد اسلامی، تهران، ایران
2) استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران

محل انتشار : دومین کنفرانس عمران، معماری و شهرسازی کشورهای جهان اسلام(cau2019.ir)
چکیده :
اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی اختلال رفتاری شایع در دوران کودکی است و دارای علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری در بیمار می باشد. این اختلال یکی از شایع ترین اختلال های شناختی و رفتاری کودکان سنین مدرسه است که با توجه به احتمال باقی ماندن تا بزرگسالی و طولانی بودن دوره آن، از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی برخی از اصول طراحي فضاهاي آموزشی-درمانی ویژه این کودکان با تاکید بر بهره گيري از قابلیت های محیطی مؤثر بر رفتار این کودکان و رویکرد کاهش اختلال بیش فعالی-نقص توجه در آنان است. در این نوشتار با استفاده از روش تحقیق کیفی و تحلیلی، به بررسی پژوهش های انجام شده در این زمینه و مقایسه نظریه های مرتبط و یافتن ارتباط میان آنها در حیطه هاي روانشناسي محيط و طراحي معماري پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد، محیط های ساخته شده با داشتن ویژگی هایی ساختاری چون انسجام، خوانایی، رمز و راز و پیچیدگی بر در افزایش تمرکز و کاهش تکانشگری کودکان مؤثر است.
کلمات کلیدی : بیش¬فعالی تکانشگری نقص¬توجه مراکز آموزشی-درمانی.