نشانه‌شناسی شهر ساری با توجه به بناهای نو( نمونه موردی سردر ورودی بوستان ولایت ساری)

پیمان غضنفری¹ آزاده آرزه²

1) دانشجوی دکتری، معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سمنان،
2) مربی، معماری، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی صنعتی مازندران، بابل،

محل انتشار : دومین کنفرانس عمران، معماری و شهرسازی کشورهای جهان اسلام(cau2019.ir)
چکیده :
نشانه‌ها عناصر طبیعی و یا مصنوعی از پیش ‌تعیین‌شده‌ای هستند که به واسطه کاربران و مخاطبین به گونه‌ای ناخودآگاه انتخاب می‌شوند که هویت شهر و منطقه‌ را تعیین می‌کنند. شمال کشور با توجه به آب و هوای مرطوب آثار تاریخی چندانی ندارد و این بناها به زحمت قدمت چند صدساله دارند. طراحی شهری جدید و بناهای نوساز با الهام از گذشتگان، هویت شهر را در عین تکامل حفظ می‌کنند. همین تاثر از معماری گذشته و بومی منطقه موجب جذب افراد به این مناطق به عنوان نماد و نشانه شهر می‌گردد. نشانه‌ها با تقویت نمادهای اقلیمی هر منطقه، هویت آن‌ها را به اشتراک می‌گذارند. امروزه به دلیل عدم وجود نشانه‌های اقلیمی و با توجه به چالش‌های فرهنگی اجتماعی موجود جامعه، در این پژوهش تلاش شده است تا پس از بررسی مفاهیم نشانه‌شناسی معماری، نماد و نشانه‌های معماری بومی مازندران را برشمرده و بازتاب آن‌ها در المان مورد پژوهش در شهر ساری مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این بررسی حاکی از آن است که وجود بناهای جدید به عنوان نشانه در شهر موجب تعلق و هویت ساکنین و همچنین القای فرهنگ بومی به غیربومیان می‌گردد و این نمونه موردی در دل خود نماد و نشانه‌های معماری این مرز و بوم را داراست.
کلمات کلیدی : نشانه‌شناسی بناهای نو بوستان ولایت ساری.