تاثیر افزودن متیونین بر گاوهای هلشتاین در دوره انتقال(مروری)

مهدی مختاریان¹

1) کارشناس ارشد تغذیه دام از دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان

محل انتشار : کنفرانس بین المللی مهندسی و تکنولوژی - نروژ(icetconf.com)
چکیده :
طی استفاده از متیونین به صورت تزریق دئودنومی طی سه دوره که در هفته دوم و سوم بعد از زایش با L- لیزین به همراه سطوح مختلف DL- متیونین، تبدیل DMI به FCM به طور خطی تمایل به کاهش (15/0 ≥ p) با سطوح افزایشی متیونین تزریقی که منعکس کننده تمایل به افزایش خطی (15/0 ≥ p) در DMI‌ و عدم تاثیر تیمار بر مقدار ECM‌ تولید شده می باشد، غلظت های گلوکز پلاسمایی تحت تاثیر تیمارها نبوده است، غلظت های NEFA‌ پلاسمایی تمایل به کاهش به صورت خطی (15/0 ≥ p) با سطوح افزایشی میتونین تزریقی داشت که اشاره به کاهش موبیلیزاسیون چربی یا افزایش جذب NEFA به وسیله کبد یا بافت های محیطی دارد. در عوض، BHBA‌ تحت تاثیر تیمارها نبوده است. هفته 11 تا 13 پس از زایش با با L- لیزین به همراه سطوح مختلف DL- متیونین، DMI تمایل به افزایش به صورت خطی (15/0 ≥ p) با مقادیر افزایشی تزریق متیونین داشت. تبدیل DMI به ECM ، و ازت تزریقی و جیره ای به ازت شیر تحت تاثیر تزریق متیونین نبود، غلظت های گلوکز پلاسمایی به صورت درجه دوم به سطوح افزایشی متیونین تزریقی پاسخ داده بود. سطوح گلوکز پلاسمایی به اوج خود 3/70 میلی گرم در دسی لیتر با 5/3 گرم در روز از متیونین تزریقی سپس با هر سطح اضافی از متیونین تزریقی کاهش یافته بود. آزمایش اول و دوم شیر تولید شده تمایل به افزایش درجه دوم (15/0 ≥ p) با افزایش سطوح متیوینن تزریقی، با بیشترین مقدار شیر تولیدی با هر کدام از سطوح یا 16 گرم در روز از متیونین تزریقی (به ترتیب 6/40 و 9/40 کیلوگرم در روز) و کمترین با سطوح 5/3 یا 5/10 گرم و در روز تزریق (به ترتیب 39 و 3/39 کیلوگرم در روز) همراه بود، سطوح BHBA پلاسما به طور خطی با افزایش دادن مقدار متیونین تزریقی افزایش یافته بود. هفته 17 تا 19 بعد از زایش با L- لیزین به همراه سطوح مختلف DL- متیونین، DMI تحت تاثیر سطح متیونین تزریقی نبود تبدیل DMI به ECM و ازت تزریقی و جیره ای به ازت شیر تحت تاثیر تیمار نبوده است، گلوکز پلاسما تحت تاثیر مقدار متیونین تزریقی نبود، غلظت های اوره سرم تحت تاثیر مقدار متیونین تزریقی نبود، گاوهای دریافت کننده متیونین محافظت شده از شکمبه شیر کمتری طی هفته 9 تا یازده و هفته سیزده (11/0=P) در مقایسه با گاوهای گروه شاهد تولید کرده بودند، غلظت های BHBA‌ سرم تحت تاثیر مقدار متیونین تزریقی نبود. غلظت NEFA‌ پلاسما به صورت درجه دوم کاهش یافته بود، کمترین غلظت وقتی 10 گرم در روز متیونین به دئودنوم تزریق شده بود رخ داده بود . توازن کبدی VLDL قبل از تجویز متیونین و لیزین منفی بود (4- گرم در ساعت)، وقتی لیزین و میتونین تجویز شد مثبت بود (8+ گرم در ساعت) و بعد از پایان تجویز AA منفی شد (16- گرم در ساعت). اینکه متیونین و لیزین دفع کبدی لیپوپروتئین های غنی درTGA را تسهیل می کـنـد نـامـشـخـص اسـت. مـتـیـونـین ممکن است فاکتور محدود کننده برای سنتنر کبدی VLDL و فسفولیپیدها باشد. بهینه کردن تغذیه متیونین و لیزین عدم تخلیه لیپید کبدی را در گاوهای اوایل شیردهی کاهش می دهد. غلظت های TAG در هفته 1 و 3 بین 51 و 100 میلی گرم در هر گرم از وزن خشک کبدی، لیپیدوسیس ملایم را نشان می دهد. با استفاده از سه جیره متفاوت در منبع متیونین که شامل جیره کنترل ، جیره حاوی MetaSmart (2- هیدروکسی-4- متیل تیو بوتانیک اسید ایزوپروپیل استر)به میزان 35/0 درصد در پیش از زایش و 54/0 درصد در بعد از زایش از ماده خشک جیره و جیره حاوی Smartamine M (متیونین محافظت شده از شکمبه)به میزان 06/0 در پیش از زایش و 1/0 درصد در بعد از زایش بر اساس ماده خشک مصرفی، BW و BCS بین تیمارها تفاوتی نداشت.
کلمات کلیدی : متیونین ماده خشک مصرفی تولید شیر تری گلیسرید دوره انتقال