آسيب پذيري، آثار و پیامدهای زلزله با تاکید مديريت بحران

پگاه مریدسادات¹ سجاد محمدیان هاور²

1) استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گروه جغرافیای انسانی و آمایش، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی،
2) دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، گروه جغرافیای انسانی و آمایش، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی،

محل انتشار : سومین کنگره بین المللی عمران , معماری و شهرسازی معاصر(cautech.ir)
چکیده :
جهان قرن بيست و يک، به دليل انباشت جمعيت و دخالت های نسنجیده انسانی، در محیط های طبیعی از جمله ساخت و سازهای بی رویه در حریم گسل ها، نبود یا بی توجهی به ضوابط و استاندارد ساخت و ساز]قوانين استاندارد ساخت و ساز[، تراکم ساخت و جمعيت، بي توجهي به برنامه هاي پيشگيري از بحران و ساماندهي بحران و ... ، موجب شده که تهدید حاصله از بحران هاي طبیعي از جمله زمين لرزه تشدید شده و وقوع آن بحران یا فاجعه انسانی به وجود آورد. درهمين راستا هدف مقاله حاضر بر پایه شناسایی مولفه هاي آسيب پذيری بحران زلزله با تاکید بر نظام تصميم گيري مدیریت بحران استوار گرديد. اين مطالعه از لحاظ روش توصيفي و مبتنی بر مطالعات اسنادی است. نتایج حاکی از آن است که آسيب پذيري بحران زلزله داراي پنج مولفه، اجتماعي، مديريتي، اقتصادي، کالبدي و مکاني – فضايي بوده که در نظام تصميم گيري بحران زلزله نقش اساسي دارند و مطالعه دقيق و نظم آن باعث شناسایي و ارزيابي بهینه و در عمل موجب کاهش اثرات بحران زلزله و آمادگي جهت مقابله بهینه با آن مي شود.
کلمات کلیدی : آسيب پذيري نظام تصميم گيري مدیریت بحران زلزله.