واکاوی روش زندگی مردم یزد و تاثیر آن بر انعطاف پذیری فضاهای داخلی خانه های سنتی

نسیم اشرافی¹ آزاده حمامی ابرند آبادی²

1) 2- هیئت علمی تمام وقت،گروه معماری، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران )
2) 1- دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی،گروه معماری، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،

محل انتشار : پنجمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و مهندسی و دومین کنگره بین المللی عمران، معماری و شهرسازی آسیا(5icrsie.com)
چکیده :
انسان ها برمبنای شیوه زندگی خود، نحوه سازماندهی، نوع و ساختار سکونت گاه های خود را شکل می دهند در یک محیط ثابت وجود اختلاف هایی در سرمایه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و نمادین به شکل گیری طبقات اجتماعی مختلف و بالطبع به تفاوت هایی در روش زندگی می انجامد.در این زمینه معماری به عنوان یکی از جلوه های هنر، سهم ویژه ای در انتقال اصول و ارزش های نظری هر جامعه بر عهده دارد. اصول معماری ایرانی به تعبیر استاد پیر نیا بر 5 اصل پرهیز از بیهودگی، خود بسندگی، نیارش، درون گرایی و مردم واری است که در گونه های مختلف معماری از جمله معماری خانه نمود دارد. نحوه نفوذ پذیری این اصول در معماری خانه و هم چنین ریشه یابی این اصول در بنیان های نظری شیوه زندگی مردم یزد هدفی است که پژوهش حاضر در پی انجام آن بر آمده است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. پس از تحلیل ابعاد کالبدی – فضایی خانه ها، طی یک بررسی تطبیقی، تاثیر روش زندگی بر ساختار خانه ها مورد بحث قرار گرفته است. اطلاعات مورد نیاز از طریق روش های مطالعات اسنادی، مصاحبه، مشاهده و بررسی های میدانی استخراج شده است. نتیجه حاصل از تحقیق، تفاوت عمده میان طبقات اعیان و متوسط شهر یزد در ادوار مختلف که موجب تفاوت های کالبدی و فضایی در خانه ها شده است، متاثر از میزان سرمایه های اقتصادی آنها بوده است. نمود فضایی – کالبدی این موارد را می توان در ورودی ، نما، فضای مهمان، فضاهای خدماتی، اثاث خانه، تزئینات و در انعطاف پذیری فضاها در خانه های طبقه اعیان و متوسط مشاهده کرد
کلمات کلیدی : روش زندگی ساختار کالبدی – فضایی سکونت گاه انعطاف پذیری معماری داخلی