درآمدی بر شهرنشینی و فرهنگ شهروندی با رهیافت مدیریت شهری در سکونتگاه‌های غیررسمی

دکتر مجید کریم‌پور ریحان¹ امین شهسوار² نجم‎الدین رش شیلان آباد³ شهرزاد شریف جاهد⁴

1) دانشیار جغرافیای طبیعی و آمایش سرزمین دانشگاه تهران، تهران، ایران
2) کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‏ریزی شهری ـ آمایش شهری، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3) پژوهشگر دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد، واحد علوم و تحقیقات، تهران،
4) پژوهشگر دکتری جغرافیا و برنامه‏ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی، تهران،

محل انتشار : کنفرانس بین المللی معماری و مهندسی عمران - رم(icaconf.com)
چکیده :
شهر واقعی، فارغ از زمان و مکان، بدون فرهنگ بی‌معناست. همه عناصر شهری به‌طور مستقیم و غیرمستقیم از فرهنگ متأثر می‌شوند و در مواردی نیز بر آن اثر می‌گذارند. برنامه ریزان شهری به هنگام برخورد با فرهنگ شهری از رابطه ارزش‌ها، هنجارها، روابط انسانی و ساختار شهر بالاخره برنامه‌ریزی شهری یاد می‌کنند. در مورد سکونتگاه‌های غیررسمی، باید با بسترسازی فرهنگی و اجرای طرح‌های توسعه فرهنگی و ویژه، ولو به‌صورت پایلوت، پویایی را به این گونه از سکونتگاه‌ها تزریق نمود و آنگاه می‌توان با توانمندسازی آنها، نسبت به ایفایی نقش موثرشان در یکپارچگی و توسعه اجتماعات محلی و توسعه شهری امید بست و همه این موارد که زنجیروار به یکدیگر مرتبط هستند جز با مدیریت شهری کارامد ممکن نخواهد بود. الگوی حاکم بر این تحقیق، ازنظر ماهیت، کیفی ـ ساختاری، از نظر روش، اسنادی ـ کتابخانه‏ای و ازنظر زمانی، مقطعی است.
کلمات کلیدی : شهرنشینی شهروندی فرهنگ شهری مدیریت شهری سکونتگاه غیررسمی