تأثیر فاصله سوراخ از لبه بال و آرایش بهینه آن در رفتار لرزه ای اتصال تیر با مقطع کاهش یافته

حامد عسگران¹ فرخ فروتن²

1) کارشناس ارشد عمران گرایش زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران -
2) دکتری مهندسی عمران گرایش زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران -

محل انتشار : دهمین کنفرانس بین المللی مکانیک، ساخت، صنایع و مهندسی عمران(mmiconf.com)
چکیده :
اتصال DF نوعی اتصال تیر با مقطع کاهش یافته می باشد که به منظور کاهش هزینه ساخت و اجرای ساده تر اتصال RBS، با ایجاد سوراخ هایی بر روی بال تیر به جای برش بال پیشنهاد شده است. در این اتصالات با کاهش سطح مقطع قسمتی از تیر در فاصله ای مشخص از اتصال تیر به ستون و تشکیل مفصل پلاستیک در آن ناحیه، یک فیوز شکل پذیر ایجاد خواهد شد که عملکرد قابل قبولی را در برابر بارهای سیکلی از خود نشان می دهد. در این مقاله اثرات فاصله سوراخ از لبه بال تیر در اتصال DF، در رفتار لرزه ای اتصال تیر مورد ارزیابی قرار گرفته است. بر اساس روابط پیشنهادی FEMA برای انتخاب مدل ها 4 حالت در نظر گرفته شد و برای هر حالت 6 نمونه با ایجاد 10 جفت سوراخ روی بال های تحتانی و فوقانی تیر با نرم افزار ABAQUS مدلسازی شد. با مطالعه پارامتری که بر روی حداکثر تنش های فون - میسز در برستون، نمودارهای کرنش پلاستیک بر حسب فاصله از بر ستون و همچنین منحنی های هیسترزیس نمونه ها صورت گرفت، نشان داده شد که با افزایش فاصله سوراخ از لبه بال، تنش ها و کرنش های پلاستیک حداکثر در فاصله ای دورتر از بر ستون تشکیل شده و عملکرد قابل قبول اتصال از نظر آئین نامه AISC برای اطمینان از رفتار لرزه ای انعطاف پذیر و همچنین کاهش شاخص های خسارت در جوش نفوذی اتصال حاصل می شود.
کلمات کلیدی : اتصال تیر با مقطع کاهش یافته فاصله سوراخ از لبه بال تیر رفتار لرزه ای شاخص های خسارت