بررسی چالشهای ناپایداری اجتماعی سکونتگاه های غیررسمی (نمونه موردی: شهر گلستان)

ناصر عباسی¹ امید مهری² حسین رضائی فر³

1) کارشناس ارشد عمران گرایش حمل و نقل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهریار،
2) کارشناس ارشد عمران گرایش حمل و نقل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز،
3) کارشناس ارشد مهندسی حمل و نقل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهریار

محل انتشار : دهمین کنفرانس بین المللی مکانیک، ساخت، صنایع و مهندسی عمران(mmiconf.com)
چکیده :
در عصر حاضر یکی از پیامدهای گسترش شهرنشینی سریع، ایجاد محله‌های حاشیه‌نشین با بافت نابسامان و مسکن نابهنجار است، که ساکنانِ آن را معمولا،ً مهاجران روستایی و اقشار کم درآمد شهری تشکیل می‌دهند که در محله‌های خاصی اسکان یافته‌اند. هدف از این پژوهش، شناسایی علل و پیامدهای اجتماعی سکونتگاههای غیررسمی شهر گلستان می‌باشد. نظام دسترسی یکی از مهمترین عوامل، بر ایجاد ساختار و استخوان بندی اصلی سکونت‌گاه‌هاست که در طول تاریخ در بازه‌های زمانی خاص و به علت تغییر نیازهای ساکنان و مطابق با شرایط زمانی و مکانی خود بوده است. جامعه آماری در این پژوهش 313 نفر از ساکنان و اهالی سکونتگاه‌های غیررسمی شهر گلستان می‌باشند. از آنجا که امکان مراجعه به تمامی افراد یک جامعه ممکن نیست، از روش نمونه گیری علمی به انتخاب نمونه می‌پردازیم. در پژوهش حاضر از سه روش مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردیده است. تحلیل و استخراج داده‌ها از طریق نرم افزار SPSS و همچنین بر اساس نظریات متخصصین به کمک عواملی همچون، عوامل کالبدی، اجتماعی، نظام دسترسی فضاهای باز و زیست محیطی می تواند باعث بهبود اسکان غیررسمی گردد. در تحلیل SWOT مشخص شد که محدوده های مورد مطالعه با توجه به نقاط ضعف، فرصت، تهدید و قوت هایی که دارند دارای پتانسیل بهسازی در ارتباط با ماهیت و رویکرد اصلی تحقیق را دارند و میتوان با ارائه راهبردها و پیشنهادات اصولی به پایداری این محلات دست پیدا کرد.
کلمات کلیدی : ناپایداری اجتماعی نظام دسترسی سکونتگاه‌های غیررسمی شهر گلستان