عصر دیجیتال: دنیای نامتمرکز هوشمند

کمیل علی تقوی¹ محمدرضا مشایخ²

1) کارشناس ارشد مدیریت کسب و کار MBA، دانشگاه پیام نور، واحد تهران غرب
2) عضو هیئت علمی رسمی دانشگاه پیام نور

محل انتشار : نهمین کنفرانس بین المللی مدیریت، تجارت جهانی، اقتصاد، دارایی و علوم اجتماعی(mwtconf.ir)
چکیده :
بلاکچین، به زبان ساده، زنجیره ای از بلوک ها است. بلوک، در واقع اطلاعات دیجیتال است که در یک پایگاه عمومی داده ها ذخیره می شود از مزایای بلاکچین، کاهش نیاز به واسطه ها یا اشخاص ثالث (تمرکززُدایی) در فرآیند بلاکچین است. در ضمن، تراکنش های بلاکچین را می توان با منطق محاسباتی گره زد و برنامه ریزی کرد. بنابراین کاربران می توانند الگوریتم ها و قوانینی (قراردادهای هوشمندی) تنظیم کنند که سبب تراکنش های خودکار بین گره ها (رایانه ها) شوند. مکانیسم کار بلاکچین می تواند جایگزین کارهای دستی شود، اگر از تراکنش های خودکار بین طرفین استفاده شود. بی تردید فناوری بلاک چین، از طریق دو جنبه یعنی «قرارداد هوشمند» و «عدم تمرکز»، در حال دگرگونی بنیادین ساختارهای دنیای پیرامون مان است. بهره مندی از «قرارداد هوشمند» به همراه «توکِن سازی»، امکان ظهور «دارایی هوشمند»، «اقتصاد هوشمند»، «هویت هوشمند»، «شهر هوشمند» را فراهم کرده است. ضمنا «تمرکززُدایی» از طریق «برنامه های غیرمتمرکز» DApp، امکان ظهور «سازمان های غیرمتمرکز» DO، «سازمان های خودمختار غیرمتمرکز» DAO، «شرکت های خودمختار غیرمتمرکز» DAC، «سازمان خودمختار غیرمتمرکز دولت الکترونیک» و «جامعه خودمختار غیرمتمرکز» DAS را فراهم کرده است. بنابراین دنیای فردا در تمامی حوزه ها، به ویژه در دنیای کسب و کار و اقتصاد، «نامتمرکز» و «هوشمند» خواهد بود.
کلمات کلیدی : بلاکچین فناوری دفترکل توزیع شده توکن عدم تمرکز قرارداد هوشمند