مطالعه مروری بانکداری: دیروز، امروز، فردا

کمیل علی تقوی¹ محمدرضا مشایخ²

1) کارشناس ارشد مدیریت کسب و کار MBA، دانشگاه پیام نور، واحد تهران غرب
2) عضو هیئت علمی رسمی دانشگاه پیام نور

محل انتشار : دهمین کنفرانس بین المللی مدیریت امور مالی، تجارت، بانک، اقتصاد و حسابداری(mftconf.com)
چکیده :
بررسی لغوی نشان می دهد که «بانک» در زمان های گذشته به معنای «دکّه» یا محل کسب صرافان بوده است. «نخستین بانکداران» به مفهوم جدید، «صراف ها» بودند که به طور قابل ملاحظه ای شمش و سکه های طلا را برای ذخیره و نگهداری می پذیرفتند و شمش و سکه های طلا را از طریق «رسید سپرده گذاری شده» باز می گرداندند، این رسیدها که توسط صرافان صادر می شد در محل کار صرافان به سکه های طلا تبدیل می شد که در واقع، اسکناس های اولیه بودند. این فکر رونق یافت که به جای «رسید با نام»، «رسیدهای بدون نام» (حامل) صادر شود. این تحول تدریجیِ متکی بر نیاز و استقبال طرفین، مقدمه انتشار پول اعتباری به جای اسکناس بود. شروع «پرداخت الکترونیکی» در دنیا به سال 1918 میلادی برمی گردد و با توسعه اینترنت، «بانکداری مجازی» فراگیر شد تا جایی که امروزه شاهد «نئوبانک»، «بانک چالشگر» و «بانک بتا» هستیم. در ضمن، توسعه «بانکداری باز»، پاسخی به این نیاز است که با ایجاد بستر و فضایی مناسب برای نوآوران دارای ایده های نو («فین تِک ها») و با تکیه بر امکانات بانک، خدمات جدید و پیشرفته به مشتریان بانک ارایه شود. با ادامه تحول در قوانین بانکی و افزایش اعتماد مشتری به بانکداری دیجیتال، بدون شک نئوبانک ها و بانک های چالشگر رقیب بیشتری ظهور می کنند و موسسات مالی قدیمی تمرکز خود را بر روی ارایه خدمات مشتری پسندتر، انعطاف پذیرتر و دیجیتالی معطوف می کنند. نهایتا به نظر می رسد «بانکداری بلاکچینی»، آینده بانکداری خواهد بود.
کلمات کلیدی : بانکداری مجازی بانکداری باز نئوبانک بانک چالشگر بانک بتا بانکداری بلاکچینی