بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های آرمیدگی بر کاهش پرخاشگری و تکانشگری نوجوانان دختر

فرزانه میکائیلی‌منیع¹ شلر آب خیز²

1) دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ارومیه، ایران
2) دانش آموخته کارشناسی ‌ارشد روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه ارومیه

محل انتشار : اولین همایش بین المللی مشاوره(iccuma.ir)
چکیده :
پژوهش حاضر به هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت‌های آرمیدگی بر پرخاشگری و تکانشگری دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه اول اجرا شد. پژوهش از نوع نیمه‌تجربی دو گروهی، با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری یک‌ماهه بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر که در مقطع متوسطه اول مشغول به تحصیل بودند، را شامل می‌شد. نمونه‌ پژوهشی به شیوه تصادفی چندمرحله‌ای شامل ۴۰ دانش‌آموز انتخاب شد که بصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروهها به سؤالات زیرمقیاس پرخاشگری و تکانشگری پرسشنامه مهارت زندگی ماتسون و همکاران (۱۹۸۳) پاسخ دادند. گروه آزمایشی تحت آموزش مهارت‌های آرمیدگی (۶ جلسه یک ساعته، یک جلسه در هفته) قرار گرفت. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده‌ها از روش¬های آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و روش¬های آمار استتنباطی نظیر آزمون T برای گروه¬های مستقل و آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها حاکی از غیرمعناداری اثرات آموزش مهارت‌های آرمیدگی بر پرخاشگری و تکانشگری نوجوانان دختر بود. نتیجه‌گیری شد که بهتر است جهت کاهش پرخاشگری و تکانشگری نوجوانان دختر در طول ساعات و تعداد جلسات محدود از روش‌های جایگزین برای تکنیک‌های شناختی – رفتاری مهارت‌های آرمیدگی استفاده شود.
کلمات کلیدی : مهارت آرمیدگی تکانشگری پرخاشگری نوجوانان دختر